Τα ευρήματα νέας μελέτης έρχονται να προστεθούν σε προηγούμενα που δείχνουν ότι η έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης της νόσου Αλτσχάιμερ. Οι ερευνητές διαπίστωσαν την συσχέτιση των ενός τύπου σωματιδίων ρύπων (PM2.5) με την αυξημένη παρουσία των αμυλοειδών πλακών στον εγκέφαλο, των δομών που θεωρείται ότι ευθύνονται για την εμφάνιση της Αλτσχάιμερ και γενικότερα για νευροεκφυλιστικές παρενέργειες στον άνθρωπο.
«Τα ευρήματα ενισχύουν αποτελέσματα προηγούμενων μελετών που δείχνουν ότι λεπτά σωματίδια από την ατμοσφαιρική ρύπανση επηρεάζουν την ποσότητα της αμυλοειδούς πλάκας στον εγκέφαλο. Χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να διερευνηθούν οι μηχανισμοί πίσω από αυτή την συσχέτιση» αναφέρει η Άνκε Χιούελς επιδημιολόγος στο Πανεπιστήμιο Emory στην Ατλάντα, επικεφαλής της νέας μελέτης.
Για τη μελέτη οι ερευνητές εξέτασαν τον εγκεφαλικό ιστό 224 ατόμων που συμφώνησαν να δωρίσουν τον εγκέφαλό τους μετά τον θάνατο τους για να χρησιμοποιηθεί σε έρευνες σχετικά με την άνοια. Οι άνθρωποι αυτοί ζούσαν στην Άτλαντα και μάλιστα οι περισσότεροι στην ίδια περιοχή και η μέση ηλικία τους όταν έφυγαν από την ζωή ήταν τα 76 έτη. Οι συγκεντρώσεις PM2,5 αποτελούν σημαντική πηγή ρύπανσης του περιβάλλοντος σε αστικές περιοχές και τα επίπεδα τους ήταν υψηλά στην περιοχή όπου ζούσαν οι περισσότεροι δωρητές.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα με υψηλότερη έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση ένα ως τρία χρόνια πριν από το θάνατο τους είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν υψηλότερα επίπεδα αμυλοειδών πλακών στον εγκέφαλό τους.
Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης εάν η ύπαρξη της κύριας παραλλαγής γονιδίου που σχετίζεται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ, το APOE e4, είχε κάποια επίδραση στη σχέση μεταξύ της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και των σημείων του Αλτσχάιμερ στον εγκέφαλο.
Διαπίστωσαν ότι η ισχυρότερη σχέση μεταξύ της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και των σημείων του Αλτσχάιμερ ήταν μεταξύ εκείνων που δεν είχαν την παραλλαγή του γονιδίου. «Αυτό υποδηλώνει ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως η ατμοσφαιρική ρύπανση, θα μπορούσαν να είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στη νόσο του Αλτσχάιμερ σε ασθενείς στους οποίους η ασθένεια δεν μπορεί να εξηγηθεί από τη γενετική» λέει η Χιούελς.
