Η βουλευτής Αχαΐας της Νέας Αριστεράς, Σία Αναγνωστοπούλου, έκανε μια ιδιαίτερη ανάλυση, εν είδει σχολίου, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για την τακτική της ΝΔ και τα πολιτικά αντανακλαστικά της Αριστεράς:
Αυτή η ΝΔ έθεσε ως ύψιστη προτεραιότητά της, ευθύς εξαρχής και χωρίς περιστροφές, να μη διακινδυνεύσει ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ τη διεκδίκηση της εξουσίας από την Αριστερά.
Ο Βορίδης ιδεολογικοποίησε το στόχο, ο Μητσοτάκης το έκανε πολιτική πράξη. Όλος ο μεταρρυθμιστικός οίστρος της ΝΔ, με κορωνίδα την παραβίαση του άρθρου 16 του Συντάγματος,- απέβλεπε ακριβώς σε αυτό. Οι απανωτές αλλαγές του εκλογικού νόμου, με τελευταία το νόμο για την επιστολική ψήφο, συνιστούσαν το εργαλείο για το ανακάτεμα της εκλογικής βάσης, "στο όνομα των απόδημων".
Δυστυχώς, ένα μέρος της Αριστεράς δεν κατανόησε το ιστορικό, ιδεολογικό και πολιτικό βάθος της μάχης. Δεν το κατανόησε σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε ΣYΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να προσφέρουν απλόχερα τη συναίνεσή τους, "στο όνομα των απόδημων ". Έπρεπε να δείξει η κ. Κεραμέως τις πραγματικές προθέσεις της για να αποσύρουν τη συναίνεσή τους, καταγγέλοντας ακόμα μια φορά ότι τους ξεγέλασε η ΝΔ.
Το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από 50 χρόνια Μεταπολίτευσης πλανάται η υποψία ότι το αδιάβλητο των εκλογών δεν είναι πια διασφαλισμένο, δείχνει ένα πράγμα: αυτή η Δεξιά δεν αντιμετωπίζεται ούτε με Μεσσίες (Μητσοτάκη θα σε κερδίσω γιατί....), ούτε με επικοινωνιακές ελαφρότητες ούτε με φτηνές και ανιστόρητες βολές που βολεύουν τη Δεξιά.
Η υποψία της διαβλητότητας των εκλογών ανοίγει μια ρωγμή σε αυτό που ως κοινωνία είχαμε κατακτήσει επί μισό αιώνα: η δημοκρατικά εκφρασμένη βούληση του λαού να είναι ΜΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΜΗ.
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η ρωγμή που η Δεξιά ανοίγει, απαιτείται μέτωπο του δημοκρατικού κόσμου, με λόγο και τέχνη. Με χαρά (ή μάχη έχει χαρά) -όχι γελοιότητα- με πολιτική σοβαρότητα, και μουσική. Χωρίς μουσική- τέχνη γενικά- μάχη νικηφόρα δεν γίνεται.
