Ήρθε στην Ελλάδα στα 16 της χρόνια μη γνωρίζοντας καθόλου Ελληνικά ... Μέσα σε τρία χρόνια ,και παρά το γεγονός ότι έχασε ένα πολύ αγαπημένο της πρόσωπο, λίγες ημέρες πριν δώσει εξετάσεις για την εισαγωγή της στην Ιατρική , αρίστευσε και πέτυχε το στόχο της . Έχει σήμερα μια υπέροχη οικογένεια και τρία παιδιά . Ο λόγος για την Άννα Μαστοράκου - Πυρηνική Ιατρός - Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών και Πρόεδρος στην Ένωση Ιατρών ΕΟΠΥΥ που μιλά στο achaianews.gr σε μια συνέντευξη εφ' όλη της ύλης....
Αφήνουμε για λίγο τον Ιατρικό Σύλλογο και πάμε πίσω, στις λεπτομέρειες για εσάς που μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε. Πώς αποφασίσατε να γίνεται γιατρός ; Αν δεν κάνω λάθος δεν έχετε γεννηθεί στην Ελλάδα αλλά ..σπουδάσατε στην Ελλάδα ;
Δεν έχω γεννηθεί στην Ελλάδα, έχω γεννηθεί στη Βραζιλία στο Σάο Πάολο συγκεκριμένα ,από Έλληνες γονείς. Μπήκα σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα πάρα πολύ ανοιχτό , διαδραστικό , καμία σχέση με τα ελληνικά δεδομένα , υπήρχε πάρα πολύ ...μάθηση αλλά και πάρα πολύ κουβέντα. Ερωτήσεις - απαντήσεις κάτι πολύ πιο διαδραστικό. Στα δώδεκα μου πήγα στην Βενεζουέλα γιατί ο πατέρας μου ήταν ηλεκτρολόγος -μηχανικός και είχε μια δουλειά αναλάβει εκεί . Εκεί υπήρχε πάλι ένα εκπαιδευτικό σύστημα πολύ ανοιχτό , με πάρα πολλά πεδία ενδιαφέροντος , εστίαση στις Κοινωνικές επιστήμες και στην επιστήμη της Βιολογίας και τότε εκείνα τα μαθήματα μου τραβήξανε πάρα πολύ την προσοχή, πραγματικά ήταν μια έλξη φοβερή σε εκείνη την ηλικία την ευαίσθητη και τότε πραγματικά μου μπήκε το μικρόβιο της Βιολογίας και Γενικά της Ιατρικής ! Με αυτή την απόφαση μεταφέρθηκα στην Ελλάδα πηγαίνοντας τότε πρώτη Λυκείου , 16 ετών , το 1981, χωρίς να γνωρίζω Ελληνικά , γνώριζα άπταιστα Πορτογαλικά που ήταν η γλώσσα που μιλούσαμε στη Βραζιλία. Ξεκίνησα πρώτη λυκείου ο πρώτο μάθημα Αρχαία Ελληνικά όπως καταλαβαίνεται ήταν ένα σοκ για μένα , εδώ δεν καταλάβαινα τα απλά ελληνικά πόσο μάλλον τα Αρχαία Ελληνικά. Με μια τεράστια υπερπροσπάθεια στα τρία χρόνια , αρίστευσα , πέρασα Ιατρική Πατρών με ένα ατυχές συμβάν στην οικογένεια γιατί 6 μέρες πριν δώσω Πανελλήνιες Εξετάσεις πέθανε ξαφνικά ο πατέρας μου από ανακοπή καρδιάς Παρ' όλα αυτά κατάφερα και βρήκα δυνάμεις και αφιερώθηκα εκείνες τις ημέρες στο να ολοκληρώσω το έργο και να δώσω εξετάσεις και πέτυχα , πέρασα στην Ιατρική Πατρών. Μετά ανέλαβα και τα "χρέη" της οικογένεια , ήμουν η μεγαλύτερη , δύο αδέρφια μικρότερα , η μητέρα μου χωρίς πολλές γραμματικές γνώσεις.
Το διάστημα των σπουδών πώς ήταν για εσάς , οι αναμνήσεις που σας συνοδεύουν ;
Τελείωσα την Ιατρική στα έξι χρόνια ακριβώς, ούτε μια μέρα παραπάνω, μετά ουσιαστικά ξεκίνησα Υπηρεσία Υπαίθρου , στο Κέντρο Υγείας Σιμόπουλου στο Νομό Ηλείας για ένα χρόνο. Μετά μεταφέρθηκα στο Νοσοκομείο Άγιος Σάββας , ξεκίνησα με την ειδικότητα της Παθολογίας για έναν χρόνο με σκοπό να κάνω ενδοκρινολογία.. Μου άρεσε πάρα πολύ η ενδοκρινολογία γενικά ότι έχει να κάνει με ορμόνες , θυρεοειδή , τον ορμονικό μεταβολισμό , ήταν το πεδίο ενδιαφέροντος μου. Εκείνη την εποχή υπήρχε όμως μια τεράστια αναμονή στην ενδοκρινολογία έξι χρόνια. Βρέθηκε λοιπόν τότε μια ευκαιρία να ασχοληθώ με την πυρηνική ιατρική που είναι μια συναφή ειδικότητα, ουσιαστικά το εργαστηριακό κομμάτι της ενδοκρινολογίας. Γύρισα λοιπόν Πάτρα και ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας στην Πυρηνική Ιατρική. Ταυτόχρονα είμαι πάρα πολλά χρόνια μαζί με τον άντρα μου , από τα φοιτητική χρόνια.
Οικογένεια! Το μεγάλο κεφάλαιο της ζωή σας , οι μεγάλες σας αγάπες, ο σύζυγος και τα τρία παιδιά που ακολουθούν και τα χνάρια των γονιών επαγγελματικά έτσι δεν είναι ;
Ο άντρας μου είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Ωτορινολαρυγγολογίας (ΩΡΛ) στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου. Η κοινή μας πορεία ξεκίνησε από το πρώτο έτος όπου διαβάζαμε μαζί. Μαζί έχουμε αποκτήσει τρία παιδιά , ο μεγάλος γιος είναι τριτοετής φοιτητής στην Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, ο δεύτερος γιός είναι τρίτη Λυκείου και θα δώσει εξετάσεις , ως πεδίο ενδιαφέροντος έχει την Φυσική και η μικρότερη κόρη είναι στην δευτέρα Λυκείου και ενδιαφέρετε για την Ιατρική.
Πώς αποφασίσατε να διεκδικήσετε μια θέση στον Ιατρικό Σύλλογο Πατρών ;
Αυτό προέκυψε ξαφνικά το 2011, πραγματικά ξαφνικά , υπήρχε τότε η μεγάλη στάση πληρωμών των πρώην ταμείων , υπήρχε μια μεγάλη αγανάκτηση σε όλους τους γιατρούς για την στάση πληρωμών και μια μεγάλη ανησυχία για το πώς μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει αυτή τη συμπεριφορά του κράτους. Τότε είχαμε μια συνάντηση με τον κ. Σωτηρούδη Απόστολο ο οποίος είχε την ίδια ανησυχία εκ μέρους των γιατρών του πρώην ΙΚΑ και κυριολεκτικά , σαράντα περίπου μέρες πριν τις εκλογές του Ιατρικού Συλλόγου συνεργαστήκαμε , άψογα και υποβάλλαμε από κοινού υποψηφιότητα στον Ιατρικό Σύλλογο με ένα κοινό ψηφοδέλτιο. Η εξέλιξη ήταν απρόσμενη , βρεθήκαμε τότε να είμαστε πρώτη στον ανεξάρτητο αυτόν συνδυασμό , προέκυψαν βέβαια συνεργασίες, Μετά μοιραστήκαμε τη θητεία του Ιατρικού Συλλόγου στην πρώτη τριετία , θεσπίζοντας ένα άλλο ήθος στα δρώμενα του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών, με πολύ ειλικρινή και τίμια προσέγγιση στα θέματα και όσο το δυνατόν ανεξάρτητη πορεία , θέτοντας ένα άλλο πλαίσιο λειτουργίας του Συλλόγου. Παραμένω και με τιμούν οι συνάδελφοι με την ψήφο τους όλα αυτά τα χρόνια πάντοτε με γνώμονα το να υπερασπιζόμαστε τα προβλήματα των γιατρών όλων των κλάδων και δεύτερος σκοπός η προστασία της δημόσιας υγείας η οποία βάλλεται από πάρα πολλούς παράγοντες.
Γυρίζοντας πίσω τη ζωή σας θα αλλάζετε κάτι ;
Η ζωή μου χαρακτηρίζεται από πολύ μεγάλο αγώνα, αντίξοες συνθήκες ,, πολύ μεγάλες δυσκολίες . Έχω χάσει και τον μεσαίο μου αδελφό από καρκίνο σε πολύ νεαρή ηλικία , ήταν η δεύτερη συμφορά που μας βρήκε στην οικογένεια μετά την απώλεια του πατέρα μου έτσι ξαφνικά. Αυτά θα ήθελα να τα σβήσω από τη ζωή μου. Αν είχα δηλαδή την δυνατότητα αυτές τις σοβαρές ατυχίες που έπληξαν την οικογένεια μου θα ήθελα να τις σβήσω πραγματικά.
Αυτό που σας λείπει και είναι λογικό , το κενό που νιώθετε μέσα στα είναι η απουσία του μπαμπάς και του αδερφού σας που έφυγαν νωρίς και απρόσμενα ...σας;
Ναι, είναι ο καημός... Η ζωή όμως γενικά είναι πάρα πολύ δύσκολη , αγωνιζόμαστε καθημερινά , δίνουμε μάχες κάθε μέρα , προσπαθούμε το καλύτερο και για τα παιδιά μας και για τη χώρα μας και αυτό είναι η "σημαία" μου. Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω αλλά η προσπάθεια είναι η ειλικρινής.
Αν γνωρίζατε ότι θα υπάρξουν αυτά τα δεδομένα στην Ελλάδα , θα αλλάζατε την απόφαση σας να έρθετε εδώ τότε;
Επειδή έχω ζήσει σε τρείς χώρες και ποτέ δεν είναι ρόδινα σε καμία χώρα , δηλαδή στη Βραζιλία σαν παιδί τότε θυμάμαι βίωσα την πετρελαϊκή κρίση πάρα πολύ άσχημα και τότε φύγαμε από τη Βραζιλία και πήγαμε Βενεζουέλα για αυτό το λόγο. Στη Βενεζουέλα βρήκαμε μια κατάσταση όπου πραγματικά υπήρχε μια πλούσια χώρα αλλά το βιωτικό επίπεδο των ανθρώπων δεν ήταν μεγάλο , ήταν οι περισσότεροι φτωχοί και αντιμετωπίσαμε ένα κλίμα βίας και εγκληματικότητας που μας προβλημάτισε σαν οικογένεια. Ήρθαμε λοιπόν στην Ελλάδα φεύγοντας ουσιαστικά από δύο κρίσεις , από δύο χώρες υπό κρίση. Η Ελλάδα έχει όλες τις προδιαγραφές να είναι ίσως από τις καλύτερες χώρες του κόσμου και να έχει επίπεδο ζωής και ποιοτικά χαρακτηριστικά, χωρίς βία , χωρίς εγκληματικότητα με καλές συνθήκες με ποιότητα ζωής, παρ όλα αυτά μας βρήκε η κρίση εδώ. Για το μόνο που ανησυχώ πραγματικά είναι για τα παιδιά μου , για το μέλλον των παιδιών μου , έχω βιώσει κρίσεις και επιμένω να μείνω εδώ και να παλέψω , παρ όλα αυτά για τα παιδιά μου , αν μπορούν να έχουν ένα καλύτερο μέλλον σε άλλη χώρα δεν θα είμαι αυτή η οποία θα τους αρνηθεί την πορεία τους. Είμαι πολίτης του κόσμου, έτσι θεωρώ τον εαυτό μου.
Ελένη Παρασκευοπούλου
