Το achaianews.gr στην Ιερά Μονή Μακελλαριάς ! Ο κακοτράχαλος δρόμος που οδηγεί στο … θαύμα ! Η Ιερά Μονή Μακελλαριάς Καλαβρύτων βρίσκεται στο Β.Δ. τμήμα του Δήμου Καλαβρύτων, νοτίως του χωριού των Λαπαναγών, και σε απόσταση 30 περίπου χιλιομέτρων από την πόλη των Καλαβρύτων. Η αρχική αυτή Μονή που ήταν αφιερωμένη στη Παναγία και ονομαζόταν Παναγία η Λιθαριώτισσα ή Λιθοστρωτιώτισσα καταστράφηκε από τους Τούρκους το 1458. Σύμφωνα με την παράδοση την περίοδο εκείνη λόγω της εξαιρετικά οχυρής της θέσης, η Μονή είχε γίνει καταφύγιο των κατοίκων των γύρω χωριών οι οποίοι αντιστάθηκαν για πολλές μέρες στις επιθέσεις των Τούρκων. Παρά την γενναία αντίσταση των υπερασπιστών της Μονής οι Τούρκοι, κατάφεραν τελικά να την κυριεύσουν. Από την φρικτή σφαγή (μακελειό) που ακολούθησε τα κελιά των μοναχών γέμισαν με αίμα. Έκτοτε η Μονή πήρε το προσωνύμιο Μακελλαριά. Το 1784 η Μονή ανακαινίστηκε από τον Ιερομόναχο Νεόφυτο. Πάνω στο βράχο που είναι χτισμένη η Μονή βρίσκεται και το καθολικό της, το οποίο είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Δίπλα στο καθολικό υπάρχει ένας νεότερος αλλά μεγαλύτερος ναός βυζαντινού ρυθμού, με ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα. Στο ναό αυτό φυλάσσεται πάνω σε πολυτελές ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Μακελλαρίτισσας. Ένας ακόμα μικρός ναός, εντός σπηλαίου, βρίσκεται λίγο χαμηλότερα από τη θέση του σημερινού μοναστηριού και είναι αφιερωμένος στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Εκεί ο βράχος πάνω από την Αγία Τράπεζα στάζει όλο το χρόνο νερό στο οποίο ο λαός αποδίδει ιαματική δύναμη.

Ο πολυτιμότερος θησαυρός της Μονής είναι η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας & το κιούπι με το θαυματουργό λάδι που βρέθηκε μέσα στο βράχο όταν ξανακτίστηκε το μοναστήρι μετά την καταστροφή που υπέστη από τους Τούρκους το 1458, το οποίο σώζεται έως και σήμερα. Τη σημερινή της μορφή η Μονή την πήρε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν ανακαινίστηκε εκ νέου από τους Ιερομονάχους Αγαθάγγελο και Άνθιμο. Η Μονή αφού έμεινε κλειστή για μεγάλο χρονικό διάστημα, την 1η Αυγούστου 2011 άρχισε πάλι να λειτουργεί με την εγκατάσταση δύο νέων Μοναζουσών, της μοναχής Μαρκέλλας και της μοναχής Συγκλητικής οι οποίες και ανέλαβαν να ξαναζωντανέψουν το μοναστήρι. Η Μονή εορτάζει στις 15 Αυγούστου και στις 14 Σεπτεμβρίου.

Διασχίσαμε λοιπόν το δρόμο για να φτάσουμε στην Ιερά Μονή Μακελλαριάς η κατάσταση για περίπου δέκα χιλιόμετρα είναι κάτι παραπάνω από βασανιστική, χωματόδρομος και σε μεγάλα τμήματα του δρόμου πέτρες κατά μήκος και στο πλάι γκρεμός. Είχαμε την ευκαιρία να συζητούμε με τις μοναχές. Η μοναχή Μαρκέλλα μιλά στο achaianews.grγια την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα το μοναστήρι , την επισκεψιμότητα, τα προβλήματα που σχετίζονται με το κτιριακό θέμα αλλά και με την προσβασιμότητα σε αυτό , τα θαύματα , την πίστη στο Θεό.

Πολλοί θεωρούν πώς οι Έλληνες και κυρίως τα νέα παιδιά για αρκετά χρόνια είχαν απομακρυνθεί από την εκκλησία , την πίστη , το Θεό. Τα χρόνια της κρίσης ήρθαμε πιο κοντά στο Θεό , στην πίστη μας ;

Πιστεύω ότι και να γίνει οι Έλληνες έχουν την πίστη μέσα τους . Στο μοναστήρι φτάνει πολύς κόσμος και πολλά νέα παιδιά. Γεγονός που έκανε μεγάλη εντύπωση ακόμη και στον Σεβασμιώτατο Αμβρόσιο που έρχεται τα καλοκαίρια και μας επισκέπτεται και μας λέει ότι βλέπει πολύ νέο κόσμο. Έρχονται πολλοί νέοι , ζευγάρια με τα παιδάκια τους να τα κοινωνήσουν , να τα σαραντίσουν αλλά εγώ γενικά πάντα πιστεύω ότι οι Έλληνες σε κάθε δύσκολη στιγμή το πρώτο που θα πουν είναι Παναγία μου βοήθησε με. Έχουν την πίστη μέσα τους. Φυσικά υπάρχουν και αυτοί που μπορεί να έχουν αντίθετη άποψη , ο καθένας έχει τις δικές του απόψεις. Το μεγαλύτερο όμως ποσοστό των Ελλήνων αγαπάνε το Θεό. Το σημαντικό είναι να κρατήσουμε την πίστη μας . Κανέναν άνθρωπος από την πίστη του στο Χριστό δεν έχει πάθει κάποιο κακό. Ούτε ένας άνθρωπος που είναι πιστός στο Θεό θα κάνει ποτέ κακό σε έναν συνάνθρωπο του. Ο Χριστός μόνο την αγάπη δίδαξε. Και αν μείνουμε πάνω σε αυτό θα μπορούμε να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας στη δύσκολη εποχή που ζούμε , ο ένας τον άλλο έστω και με το λίγο να απλώσουμε τα χέρια και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο , ούτε κρίση θα υπάρχει , ούτε τίποτα , θα μπορούμε πραγματικά να έρθουμε πιο κοντά, διότι τα τελευταία χρόνια έχουμε αποξενωθεί , γιατί ο καθένας έλεγε εγώ είμαι καλά, έχω την οικονομική δυνατότητα μπορώ μόνος μου και χάναμε από τις σχέσεις μας τις οικογενειακές , τις φιλικές , τα πάντα. Είναι προσωπικό του καθενός , είναι προσωπική υπόθεση τελικά , κατά πόσο θέλουμε να προσεγγίσουμε τον άλλον αλλά και να αφήσουμε τον συνάνθρωπο μας να έρθει προς εμάς. Να μην υπάρχει εγωισμός , να μην υπάρχει ιδιοτέλεια , να αφήσουμε κάποια πράγματα στην άκρη να μπορέσουμε και να δεχθούμε τους ανθρώπους και να μας δεχθούν. Έτσι θα έρθουμε και πιο κοντά στο Θεό. Εύχομαι όλοι οι άνθρωποι να ναι καλά και να έχουμε υγεία και πίστη.

Να μπούμε λίγο στο κομμάτι της ιστορίας της Μονής. Οι πληροφορίες είναι πολλές αλλά υπάρχουν γραπτά που να αποδεικνύουν την ιστορία της Ιεράς Μονής Μακελλαριάς ;

Προφορικές κυρίως οι μαρτυρίες για την ιστορία της. Ψάχνουμε και γραπτά κείμενα που να αποδεικνύουν τις προφορικές πληροφορίες για την ιστορία της μονής. Σαν αρχή του μοναστηριού θεωρείτε ότι κτίστηκε από το Βελισάριο τον αρχιστράτηγο του Ιουστινιανού το 532μ.Χ. ο οποίος μετά τη «Στάση του Νίκα» είπε ότι ήθελε να χτίσει ένα μοναστήρι προς τιμήν της Παναγίας. Εμείς δεν βρήκαμε ιδιαίτερο αρχείο βρήκαμε ένα πιο πρόσφατο. Το πρώτο μοναστήρι καταστράφηκε μετά το 1450 όταν ήρθαν οι Τούρκοι και δεν έμεινε τίποτα από αυτό. Μετά ξαναχτίστηκε, έκτοτε έχει πολλές φορές εγκαταλειφθεί , έχει προσαρτιστεί για 50χρόνια από το 1900 έως το 1950 στη Μονή Ταξιαρχών του Αιγίου , έχει υποστεί πολλές φορές καταστροφές, για όλα αυτά δεν έχουμε βρει γραπτό ιστορικό. Υπάρχει μια πλάκα μέσα στο Ναό που λέει ότι είναι υπό Βελισαρρίου αλλά μόνο αυτό , το οποίο γράφτηκε μάλιστα πολύ μετά περίπου το 1800 όταν έγινε η Λυτή του Ναού της Αγίας Τριάδος του Μεγάλου Ναού , οπότε είναι πολύ μεταγενέστερη και αυτό μάλλον γράφτηκε από προφορικές παραδόσεις.

Πολλές οι μαρτυρίες για θαύματα από την Παναγία. Ποια είναι ακριβώς η ιστορία ;

Ναι . Θαυματουργή η Παναγία. Πάρα πολύς κόσμος κάθε καλοκαίρι φτάνει εδώ με τα πόδια από την Πάτρα από το Αίγιο. Υπάρχει μια παράδοση παλιά , όταν κάποιος αρρώσταινε βαριά ερχόταν να πάρει το λάδι, συνήθως κάποιο συγγενικό πρόσωπο. Το λάδι της Παναγίας όπως το ξέρουν όλοι βρέθηκε όταν χτίστηκε το μοναστήρι στο εκκλησάκι της Κοίμησης της Παναγίας που είναι τώρα μέσα στο Ιερό. Βρέθηκε λοιπόν εκεί ένα κιούπι με λάδι , από αυτό το κιούπι που μέχρι σήμερα το έχουμε μέσα στο Ιερό , έφθαναν στην Μονή οι πιστοί να πάρουν το λάδι. Όταν λοιπόν υπήρχε μια σοβαρή ασθένεια μέσα στο σπίτι ξεκινούσαν με τα πόδια , δεν ταξίδευαν βράδυ, και έφθαναν εδώ αμίλητοι. Έπαιρναν το λάδι και γύριζαν αμίλητοι στο σπίτι τους και σταύρωναν τον άρρωστο. Θεωρείται ότι είναι ιαματικό . Δεν είναι κάτι μαγικό , δεν θα μας λύσει τα προβλήματα, η πίστη μας στο Θεό στην Παναγία λύνει όλα τα προβλήματα.

Ανά έτος πόσοι άνθρωποι έρχονται στο Μοναστήρι κατά προσέγγιση ;

Δεν μπορώ να το υπολογίσω ακριβώς . Αύγουστο , Σεπτέμβριο και Οκτώβριο έχουμε τους περισσότερους επισκέπτες. Κάθε χρόνο φθάνουν στο μοναστήρι περίπου 5.000 πιστοί. Πιστεύω και πάρα πολλοί που θα ήθελαν , επειδή ακούνε ότι ο δρόμος δεν είναι καλός απογοητεύονται και το αναβάλλουν. Να εξηγήσουμε πώς για την ώρα με την υπάρχουσα κατάσταση κάποιος για να έρθει θα πρέπει να διανύσει αυτά τα δέκα χιλιόμετρα με χαμηλή ταχύτητα, κάνουμε ότι μπορούμε για να είναι βατός ο δρόμος. Σαν χωματόδρομος είναι καλοσυντηρημένος. Είναι βατός και ειδικά το καλοκαίρι προσπαθούμε να τον κρατάμε σε όσο καλύτερη κατάσταση γίνεται. Όλοι βέβαια μας τονίζουν πώς είναι δύσκολος. Το μοναστήρι δεν έχει την οικονομική δυνατότητα δυστυχώς να κάνει κάτι περισσότερο.

Ποια είναι σήμερα η οικονομική κατάσταση στο μοναστήρι ; Οι εποχές είναι ιδιαίτερα δύσκολες και στο μοναστήρι απαιτούνται ακόμη πολλές παρεμβάσεις.

Ο καθένας βοηθάει το μοναστήρι και με το ένα ευρώ που αφήνει. Δεν είναι θέμα για μας ότι πρέπει να έχουμε πάρα πολλά χρήματα. Η μονή ήταν για 20 χρόνια κλειστή , όταν ήρθαμε δεν βρήκαμε σχεδόν τίποτα , δεν βρήκαμε ψυγεία , πόρτες , παράθυρα , οι στέγες όταν βρέχει μέσα μπάζουν νερά. Έχει προβλήματα σαν κτίριο , είναι παλιό , ένα πέτρινο κτίριο από το 1500 περίπου , φυσικά με πολλές διορθώσεις από τότε μέχρι σήμερα δεν είναι το αρχικό κτίριο. Όμως έχει πάρα πολλά προβλήματα. Τα οικονομικά της μονής είναι καθαρά από τους πιστούς δεν έχει καμία περιουσία, αυτό πολλοί δεν το ξέρουν και κάτι ακόμα που πολύς κόσμος δεν γνωρίζει εμείς που είμαστε μοναχές δεν λαμβάνουμε μισθό , οι ιερείς μόνο λαμβάνουν μισθό. Εμείς προσπαθούμε να συντηρήσουμε το μοναστήρι μόνο από τον κόσμο , το κερί ή από κάποια δωρεά που μπορεί να κάνει κάποιος. Με όσα χρήματα συγκεντρώνονται εμείς προσπαθούμε σιγά σιγά να φτιάξουμε το μοναστήρι, πιστεύουμε πώς είναι ορατές οι διαφορές στα έξι χρόνια που είμαστε εδώ.

Ένα από τα σοβαρά προβλήματα είναι αυτό του δρόμου… Για να έρθει κάποιος από την Πάτρα θα πρέπει να διασχίσει ένα τμήμα περίπου δέκα χιλιομέτρων το οποίο δεν είναι σε καλή κατάσταση. Όπως θα έπρεπε δηλαδή με άσφαλτο. Μιλάμε για έναν χωματόδρομο ο οποίος σε αρκετά σημεία είναι και γεμάτος πέτρες.

Γενικά είναι ένα πολύ αγαπητό μοναστήρι το καλοκαίρι έχει πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα και οι περισσότεροι επισκέπτες γνωρίζουν την κατάσταση του δρόμου, φυσικά το μοναστήρι θα είχε ακόμη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα εάν ο δρόμος ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Εμείς από την δική μας πλευρά τα χρόνια που είμαστε εδώ, από το 2011 και μετά γιατί πριν το μοναστήρι ήταν κλειστό, προσπαθούμε με πάρα πολλούς τρόπους όσο γίνεται ο δρόμος να είναι καθαρός , δηλαδή να περνάνε από το Δήμο Καλαβρύτων ή από την Περιφέρεια κάποια γκρέιτερ και να μένει όσο γίνεται πιο καθαρός. Ο Δήμος Καλαβρύτων μας βοηθά πάρα πολύ, κάθε φορά που θα ζητήσουμε βοήθεια αμέσως ανταποκρίνονται, δεν έχουμε κανένα παράπονο. Φυσικά δεν έχουμε μείνει μόνο εκεί έχουμε κάνει πάρα πολλές προσπάθειες ώστε να βελτιωθεί ή και να ασφαλτοστρωθεί ο δρόμος . Έχει γίνει μάλιστα μελέτη από την Περιφέρεια, η οικονομοτεχνική μελέτη όμως έχει βγάλει ένα αρκετά μεγάλο κόστος. Στη δύσκολη οικονομική περίοδο που διανύουμε καταλαβαίνουμε όλοι πώς είτε πρέπει να μπει σε κάποιο πρόγραμμα ή τέλος πάντων να βρεθεί κάποιος τρόπος για να χρηματοδοτηθεί το έργο.

Αυτή η μελέτη πότε έγινε και ποιο είναι το κόστος ; Μετά την ολοκλήρωση της μελέτης ποιες είναι οι ενέργειες που έχουν γίνει από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος;

Ολοκληρώθηκε νομίζω πέρυσι η μελέτη από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, έχει γίνει μελέτη για έναν δρόμο με μπάρες στις άκρες , με διαπλάτυνση περίπου έξι μέτρα και το κόστος είναι περίπου στα 2,000,000 ευρώ, είναι αρκετά υψηλό το κόστος. Ειδικά από την πλευρά του Αντιπεριφερειάρχη Αχαΐας Γρηγόρη Αλεξόπουλου υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον, δεν μπορούμε να πούμε ότι αδιαφορεί η Περιφέρεια όμως εμείς δεν γνωρίζουμε ποια πρόγραμμα υπάρχουν ή τι άλλο μπορεί να γίνει για την χρηματοδότηση , αυτά τα ξέρει η Περιφέρεια.

Από τις επαφές που έχετε κάνει μέχρι την κατασκευή αυτού του πραγματικά σημαντικού και μεγάλου έργου με το υψηλό κόστος, δεν μπορεί να γίνει κάτι , κάποια παρέμβαση που θα κάνει καλύτερη την διέλευση των διερχόμενων οχημάτων;

Δεν έχουμε τέτοια ενημέρωση. Αντιλαμβανόμαστε πώς το έργο έχει μεγάλο κόστος , είναι πραγματικά ακριβό, εμείς έχουμε προτείνει να γίνει και σταδιακά δηλαδή δύο χιλιόμετρα κάθε χρόνο, αυτό έχουμε ζητήσει. Από εκεί και πέρα δεν έχουμε άλλη πληροφόρηση για αυτόν τον δρόμο που ήρθατε από Φλάμπουρα έως το μοναστήρι. Προχθές ωστόσο είχαμε μια συνάντηση γιατί υπάρχει και άλλος ένας δρόμος ο οποίος ενώνει το μοναστήρι με το ποτάμι πηγαίνοντας προς Λαπαναγούς , όπου και από εκεί ο κ. Αλεξόπουλος έχει δείξει ενδιαφέρον να γίνει μια διάνοιξη. Αυτός ο δρόμος θα εξυπηρετεί πάρα πολύ όσους θα έρχονται από Ρακίτα - Λεόντιο αλλά και από το Αίγιο , αλλά θα ενώσει και την Πλατανιώτισσα με εμάς , είναι πάρα πολύ κοντά. Είχαμε πρόσφατα συνάντηση με τον   Δήμαρχο Καλαβρύτων , τον Διευθυντή Δασών , τον προϊστάμενος από την Περιφέρεια πήγαμε στο σημείο , είδαν το δρόμο και τώρα ξεκινάνε τις μελέτες. Δεν γνωρίζουμε πότε θα ολοκληρωθούν. Οι εργασίες που είναι να γίνουν εκεί είναι λίγο παραπάνω από ένα χιλιόμετρο. Έχει όμως και αυτό τις δυσκολίες του καθώς η περιοχή είναι βραχώδης, δεν είναι πολύ εύκολο να γίνει, θέλουν όλα μια σειρά , χρειάζεται στο σημείο διάνοιξη , να σπάσουν βράχια έχει και αυτό την διαδικασία του, όμως το κόστος είναι πολύ πιο μικρό. Για το δρόμο από Πάτρα απαιτείται μεγάλη χρηματοδότηση.

Ελένη Παρασκευοπούλου