Με σκηνικό τη μορφή του Οδυσσέα Ελύτη υπό το φως των κεριών και μέσα σε μια ατμόσφαιρα ζεστή & κατανυκτική που θύμιζε τις ωραίες εποχές των μπουάτ ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία το τριήμερο βιωματικό εργαστήρι ποίησης και μελοποιημένης ποίησης σε κείμενα του Ο. Ελύτη -που διοργάνωσε στα πλαίσια των δράσεων της για την προαγωγή του πολιτισμού η Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού Κοινο_Τοπία www.koinotopia.gr στον πολυχώρο της- με την επιμέλεια της εκπαιδευτικού και εμψυχώτριας Αλέκας Ράπτη.

Με την καθοριστική εθελοντική συμβολή του Διδάκτορα Ν. Ελληνικής Φιλολογίας Ανδρέα Λάζαρη στην απαγγελία και ανάλυση των ποιητικών κειμένων –ιδιαίτερα της Ιδιωτικής Οδού που όπως ανέφερε είναι ο δρόμος που έχει κάθε άνθρωπος να βαδίσει έξω από το καθιερωμένο πλαίσιο και το οποίο επιτυγχάνεται με τη γυμναστική των αισθήσεων- της μουσικού Βασιλικής Τζάρα στη φωνή και του μουσικοσυνθέτη και Δ/ντή της Ιόνιας Ορχήστρας Χρήστου Παναγιωτόπουλου που παρουσίασαν τα μελοποιημένα ποιητικά κομμάτια οι συμμετέχοντες μέσα από αισθαντικές αφηγήσεις και μελωδίες μπήκαν στο μέγα βάθος της στοχαστικής ποίησης του Ελύτη κατανόησαν το έργο του, την ανθρώπινη πλευρά του και ένιωσαν μέσα τους τον ποιητή της Ελληνικότητας και του Αιγαίου…

<<Θα ‘θελα να κοιμηθώ μια μέρα και να ξυπνήσω σ’ έναν αιώνα όπου και τα πουλιά ακόμα να κελαηδούν ελληνικά και νικήτρια>>.

<<Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δε μένει στο τέλος παρά η αλήθεια>>.

<<Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου θα πάω να βρω ποιος είμαι. Τι δίνω, τι μου δίνουν και περισσεύει το ΑΔΙΚΟ>>.

Η επιλογή της αφηγηματικής ποίησης του Οδυσσέα Ελύτη έγινε μέσα από τις ποιητικές συλλογές Προσανατολισμοί, Τα ρω του έρωτα, Μονόγραμμα και Ο Μικρός ναυτίλος ενώ ερμηνεύτηκαν τα τραγούδια τώρα φεύγω, όμορφη πατρίδα, φαίδρα, μου ‘ταξες ταξίδι να με πας, το δελφινοκόριτσο, Μαρίνα όμορφο μου αστέρι, του μικρού βοριά παρήγγειλα.

Η Α. Ράπτη και ο Α. Λάζαρης προσεγγίζοντας τον Ελύτη ανέφεραν <<Σε μια εποχή έμφοβη που ο εγκλεισμός έγινε κώδικας ζωής και έχει διαμορφώσει τον τρόπο επικοινωνίας των ανθρώπων, σε μια τέτοια εποχή η ποίηση μας ξεμαθαίνει από τον κόσμο τέτοιον που τον βρήκαμε τον κόσμο της φθοράς όπως γράφει ο ποιητής στο βιβλίο του Ανοιχτά Χαρτιά και μας απλώνει τα νήματα που μας ταξιδεύουν στην ενσυναισθηματική επικοινωνία και σε μια σύνδεση με αυτό που ορίζει η ζωή που είναι η φύση και η ομορφιά της ανθρώπινης ψυχής.

Στέκεται λοιπόν παρηγορητικά η ποίηση στις ψυχές των ανθρώπων και τη νιώθουν σαν αντίδωρο ιδίως σήμερα στις δύσκολες συνθήκες που ζούμε και έτσι ο χρόνος διευρύνεται και επιδρά διεισδυτικά και μεταμορφωτικά στον άνθρωπο για το παραπέρα της ύπαρξης του για να βρεθεί στο τοπίο της ζωής όπου η γαλήνη, ο έρωτας, το όνειρο, η αγάπη συμβασιλεύουν>>.

<<Εμπρός λοιπόν από σένα η Άνοιξη εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή… πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι >> (Μικρός Ναυτίλος) και συνέχισαν

<<Για να πατάς στέρεα στη Γη πρέπει το ένα πόδι σου να είναι έξω από τη Γη>> (Μαρία Νεφέλη)

Γιατί η ποίηση είναι αυτή η μετέωρη κατάσταση μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας… πάντα μας ξαφνιάζει και αναζωογονεί τη ματιά μας στο καθημερινό μας γίγνεσθαι.

Τέλος πρωτοπαρουσιάστηκε ερμηνευμένο και μελοποιημένο από τον Χρήστο Παναγιωτόπουλο το τραγούδι Ποιητές σε στίχους του ποιητή Ανδρέα Λάζαρη.