Ανησυχητική αύξηση, παρουσιάζουν τα τελευταία χρόνια, οι καταγγελίες για περιστατικά παιδικής κακοποίησης, στην τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης SOS του «Χαμόγελου του Παιδιού». Ειδικά φέτος, η αύξηση αποτυπώνεται ήδη, στα στοιχειά του δεκάμηνου, όπου κατά το διάστημα από 1/1/2019 έως και 31/10/2019 στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056», καταγράφηκαν συνολικά 729 καταγγελίες σοβαρών περιστατικών κακοποίησης παιδιών, δηλαδή, όσες είχαν καταγραφεί για όλο το 2018. Συγκεκριμένα, από αυτές τις καταγγελίες, οι 723 (99%) ήταν ανώνυμες και οι 6 (1%) ήταν επώνυμες. Ειδικότερα, για το παραπάνω διάστημα οι καταγγελίες αφορούσαν στο σύνολο τους 1.423 παιδιά εκ των οποίων:

• 718 (48%) αγόρια

• 600 (43%) κορίτσια

• 105 (9%) παιδιά για τα οποία δεν ήταν γνωστό το φύλο ή η ηλικία τους.

Για όλο το 2018, είχαν γίνει συνολικά επίσης 729 καταγγελίες σοβαρών περιστατικών κακοποίησης παιδιών, εκ των οποίων, οι 719 (98%) ήταν ανώνυμες και οι 12 (2%) ήταν επώνυμες.

Οι καταγγελίες αφορούσαν στο σύνολο τους 1358 παιδιά εκ των οποίων:

• 684 (50,4%) αγόρια

• 598 (44%) κορίτσια

• 76 (5,6%) παιδιά για τα οποία δεν ήταν γνωστό το φύλο ή η ηλικία τους.

Όσον αγορά στις μορφές κακοποίησης, τουλάχιστον για το 10μηνο του 2019, οι 677 αφορούσαν σε εγκατάλειψη ή παραμέληση ανηλίκου (47.5%), οι 657 σε σωματική κακοποίηση (46%), οι 67 σε συναισθηματική κακοποίηση (5%), οι 16 σε οικονομική εκμετάλλευση (1%) και οι 6 σε σεξουαλική κακοποίηση (0,5%).

Αναφορικά με την σχέση μεταξύ θύματος και θύτη στο σύνολο των 729 καταγγελιών στο δεκάμηνο του 2019, προέκυψε ότι οι 280 αφορούσαν και τους δύο γονείς (38,5%), οι 259 (35.5%) αφορούσαν μητέρα, οι 126 (17%) τον πατέρα, οι 30 (4%) κάποιο άτομο του λοιπού συγγενικού περιβάλλοντος και 34 (5%) άλλο άτομο.

Τα παραπάνω στοιχεία παρουσιάστηκαν την Παρασκευή, στο σεμινάριο που διοργάνωσε στην Πάτρα, «Το Χαμόγελο του Παιδιού», με θέμα «Φιλική προς τα παιδιά Δικαιοσύνη», με την υποστήριξη της Πρεσβείας των Η.Π.Α., το οποίο παρακολούθησαν στελέχη της ΕΛ.ΑΣ., εισαγγελείς και δικαστικοί λειτουργοί, επαγγελματίες του πεδίου της προστασίας του παιδιού και γενικά, στελέχη που εμπλέκονται σε όλη την αλυσίδα χειρισμού υποθέσεων παιδικής κακοποίησης.

Ο ψυχολόγος του «Χαμόγελου του Παιδιού» Στέφανος Αλεβίζος, δήλωσε στην «ΠτΚ» ότι για το φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης στην Ελλάδα, μέχρι σήμερα, δεν υπήρχε ένα αξιόπιστο σύστημα καταγραφής περιστατικών.

ΘΥΜΑ 1 ΣΤΑ 20 ΠΑΙΔΙΑ

Μέσα από οργανώσεις όπως «Το Χαμόγελο του Παιδιού», διαπιστώνεται αύξηση των αναφορών τα τελευταία χρόνια, που όμως, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα, αν συνδέεται απόλυτα με μια διόγκωση του φαινομένου.

Πιθανόν, ο κόσμος γνωρίζοντας αυτές τις υπηρεσίες, αρχίζει να μιλά ανοικτά και να ζητά βοήθεια, είπε ο κ. Αλεβίζος. Η διεθνής εμπειρία λέει ότι, όσο πιο πολύ μιλάς για ένα κοινωνικό φαινόμενο, τόσο καλύτερη εικόνα προσλαμβάνεις από αυτό.

Πάντως, κατά τον κ. Αλεβίζο, οι επιστημονικές μελέτες αναφέρουν ότι, περίπου 1 στα 20 παιδιά, πέφτει θύμα κάποιας μορφής κακοποίησης στην Ελλάδα. Πρόκειται σίγουρα για ένα μεγάλο ποσοστό και για τον λόγο αυτό, «Το Χαμόγελο του Παιδιού», ήδη από το 1995 έχει αναπτύξει ένα σύστημα υπηρεσιών πρόληψης, προστασίας, αντιμετώπισης και θεραπείας αυτών των παιδιών και από το 2011 διεξάγει μια μεγάλη εκστρατεία για να υλοποιηθεί και στην Ελλάδα, η φιλική προς το παιδί δικαιοσύνη, από την αρχή μέχρι το τέλος μιας υπόθεσης κακοποίησης.

«Η δική μας εμπειρία μαρτυρά μια μεγάλη ταλαιπωρία, μια δευτερογενή θυματοποίηση των παιδιών, εφόσον καταγγελθεί ένα περιστατικό κακοποίησης» αναφέρει στην «ΠτΚ» ο κ. Αλεβίζος. Δηλαδή, το σύστημα προστασίας του παιδιού, παρά τις καλές προθέσεις των επαγγελματιών, τείνει λόγω του κατακερματισμού αρμοδιοτήτων και της έλλειψης συντονισμού, να επαναθυματοποιεί το παιδί, μέσα από τις ίδιες διαδικασίες.

Στα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη, τα τελευταία χρόνια εφαρμόζονται άλλες πρακτικές. Για παράδειγμα, σε ένα περιστατικό παιδικής κακοποίησης, οι υπηρεσίες δεν απομακρύνουν το παιδί θύμα από το οικογενειακό περιβάλλον, αλλά τον θύτη, γιατί το παιδί καταλήγει να υιοθετεί μια αντίληψη, ότι κάτι έκανε αυτό λάθος.

Αντιθέτως, στην Ελλάδα, όπως εξηγεί ο κ. Αλεβίζος, το παιδί απομακρύνεται από το σπίτι, χωρίς την κατάλληλη πλαισίωση, ενώ υποβάλλεται σε πολλαπλές καταθέσεις, μέχρι την δικαστική διαδικασία, η οποία μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια με πλήθος αναβολών. Οπότε τα παιδιά υιοθετούν έντονα φοβικά και ενοχικά συναισθήματα, φτάνοντας ακόμα και σε αυτοτραυματισμούς. Πολλά παιδιά μετανιώνουν για την καταγγελία που έκαναν, βλέποντας την ταλαιπωρία στην οποία υποβάλλονται και φυσικά υπάρχουν και ψυχολογικές επιπτώσεις.

Στο πλαίσιο αυτό, τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια εξυγίανσης του συστήματος, ώστε το σύστημα προστασίας του παιδιού, να τιμά τον τίτλο του και τον σκοπό του, και να μην το εκθέτει περαιτέρω.

Πηγή: pelop.gr