Η τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πατρέων διακόπηκε και πάλι, στις 2 μετά τα μεσάνυχτα, κι έτσι το όργανο της πόλης «δεν πρόλαβε να συζητήσει» τις πεζοδρομήσεις του κέντρου και τις συνακόλουθες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις. Είχε φροντίσει η Δημοτική Αρχή να φέρει ως θέμα προς συζήτηση (πρώτο μάλιστα στην ατζέντα!) ένα ψήφισμα που αφορούσε το εκπαιδευτικό νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στη βουλή. Και, δυστυχώς, όλες ανεξαιρέτως οι παρατάξεις –πλην σπιράλ- επιδόθηκαν επί 2,5 ώρες σε φλυαρία και σε έκδοση ψηφίσματος, για θέμα άσχετο με τη λειτουργία της πόλης και τις αρμοδιότητες του σώματος. Αυτά περί προτεραιοτήτων.
Σε εκτενές κείμενό της μάλιστα η Δημοτική Αρχή, απαριθμεί τις σχετικές κινητοποιήσεις του εκπαιδευτικού κλάδου, ανοίγοντάς μας τα μάτια, λες και εμείς απέχουμε του κόσμου τούτου, λες και ο επικεφαλής μας –εκπαιδευτικός ων- δεν γνωρίζει τι συμβαίνει στο χώρο της παιδείας. Σημειωτέον πολλά στελέχη του σπιράλ (μεταξύ αυτών και δύο Δημοτικοί Σύμβουλοι) είναι μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας και αυτονόητα ενημερώνονται για τα θέματα του κλάδου και στηρίζουν τους αγώνες και τα δίκαια αιτήματά του. Μόνο που εμείς ξέρουμε –και επιλέγουμε- να ξεχωρίζουμε τους ρόλους, τα όργανα και τις στιγμές.
Στο Δημοτικό Συμβούλιο συμμετέχουμε για να ασχολούμαστε με τα θέματα της πόλης. Και στην Πάτρα σήμερα τα προβλήματα και τα ανοικτά μέτωπα είναι πολλά. Προφανώς για τη Λαϊκή Συσπείρωση ο Δήμος Πατρέων αποτελεί πρότυπο εύρυθμης λειτουργίας και έτσι περισσεύει χρόνος για επιπλέον ενασχολήσεις και συζητήσεις. Ας συνεισφέρουμε, λοιπόν, στις υπερ-γαλαξιακές ανησυχίες τους: αναμένουμε στις επόμενες συνεδριάσεις να μας φέρουν ψηφίσματα και για άλλους επαγγελματικούς κλάδους, ομάδες και συντεχνίες, για τα εθνικά θέματα της χώρας, για τη διεθνή οικονομία, κατά του ρατσισμού και του κορωνοϊού, υπέρ της υγείας, του περιβάλλοντος και της παγκόσμιας ειρήνης, για τους πληττόμενους του κόσμου, για τις παγκόσμιες ημέρες και… θα σκεφτούμε κι άλλα.
Στο σπιράλ πιστεύουμε στη σύγχρονη αυτοδιοικητική αντίληψη που ξεπερνά τα συμφέροντα των υπο-ομαδων και παλεύει για το καλό του συνόλου των ανθρώπων της πόλης. Για να το πετύχει αυτό και για να είναι ο δήμαρχος, δήμαρχος του κάθε δημότη, πρέπει να λειτουργεί υπερκομματικά και να παρακολουθεί την κεντρική πολιτική σκηνή για να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να κουνήσει το ακομματίκ –κι όχι απολιτίκ- δάχτυλό του ως ξίφος διεκδίκησης, για να διασφαλίσει τα συμφέροντα του Δήμου και των δημοτών του. Αυτή την προσέγγιση προτείνουμε, αυτό θεωρούμε ως λύση στην πολύχρονη εγκατάλειψη της Πάτρας μας και για αυτήν την αυτοδιοίκηση μαχόμαστε.
