Οι Βρετανοί ψηφίζουν αύριο Πέμπτη για ένα νέο κοινοβούλιο. Φαβορί θεωρείται ο Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον. Εάν όντως εκλεγεί θέλει να επιβάλει αμέσως το Brexit και το Ηνωμένο Βασίλειο να αποχωρήσει από την ΕΕ στις 31 Ιανουαρίου 2020. Στον αντίποδα, ο ηγέτης των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν υπόσχεται ένα δεύτερο σχετικό δημοψήφισμα.

Όποιος πιστεύει πάντως πως το παιχνίδι έχει κριθεί και ξέρει τι θα ακολουθήσει μάλλον πλανάται, εκτιμά ο έμπειρος δημοσιογράφος του BBC Άντριου Μαρ.

Οι δυο υποψήφιοι στην πραγματικότητα δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς. Λιγότεροι από τους μισούς θεωρούν πως ο Τζόνσον είναι ένας καλός πρωθυπουργός και μόνο το ένα τέταρτο των ψηφοφόρων εμπιστεύεται τον Κόρμπιν ως μελλοντικό Πρωθυπουργό. «Δεν ξέρω ποιον να ψηφίσω. Συνήθως ψηφίζω Συντηρητικούς αλλά αυτόν τον φασουλή δεν τον αντέχω» λέει μια ηλικιωμένη κυρία μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Sky News.

Το βρετανικό εκλογικό σύστημα δεν επιτρέπει εύκολες προβλέψεις. Ακόμα και ένα καθαρό προβάδισμα δεν σημαίνει απαραίτητα μια μεγάλη πλειοψηφία στην Κάτω Βουλή. Το ερώτημα αυτών των εκλογών είναι εάν θα υπάρξει μια καθαρή νίκη του Τζόνσον ή μια κατανομή των εδρών στην Κάτω Βουλή όπου δεν θα υπάρχει μια καθαρή πλειοψηφία για ένα από τα δυο κόμματα. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τις εκλογές του 2017 και οδήγησε στο θρίλερ του Brexit.

Ψήφος διαμαρτυρίας η ψήφος για το Brexit

Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις τριάμισι χρόνια μετά το δημοψήφισμα για το Brexit ο συσχετισμός δυνάμεων έχει παραμείνει στο ίδιο περίπου επίπεδο. Αυτό σημαίνει ότι τα ποσοστά αυτών που ήθελαν μια έξοδο από την ΕΕ έχουν παραμείνει περίπου τα ίδια, όπως και αυτών που ήθελαν την παραμονή του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ.

Η καλή πορεία του κόμματος του Τζόνσον οφείλεται στο ό,τι κατάφερε να κατατροπώσει το κόμμα Brexit του Νάιτζελ Φάρατζ. Αυτό όμως σημαίνει πάραλληλα πως δεν έχει να κερδίσει τίποτα άλλο το κόμμα του.

Από την άλλη πλευρά, οι Εργατικοί αγωνίζονται να πάρουν την ψήφο όσων υποστήριξαν τους Ελεύθερους Δημοκράτες κι εκεί υπάρχει αρκετό περιθώριο σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις.

Μέχρι σήμερα αυτό που έχει σίγουρα αποτυπωθεί είναι ότι η ψήφος υπέρ του Βrexit ήταν μια ψήφος διαμαρτυρίας κατά των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Οι Εργατικοί μέχρι σήμερα έπαιζαν αυτό το μαχητικό ρόλο. Ο Κόρμπιν με τα σχέδιά του για κρατικοποίηση του Ταχυδρομείου, των Σιδηροδρόμων και του δικτύου ενέργειας θεωρείται επαναστάτης.

Ενδεχομένως να μπορούσε να σχηματίσει μια κυβέρνηση μειοψηφίας και να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του. Το Εθνικό Κόμμα της Σκωτίας θα ήταν άλλωστε πρόθυμο να τον στηρίξει. Το τίμημα όμως θα ήταν ότι θα ακολουθούσε και ένα δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της φιλοευρωπαϊκής Σκωτίας από το Ηνωμένο Βασίλειο…