Στον τόπο καταγωγής του, το Ρέθυμνο θα κηδευτεί σήμερα ο Στυλιανός Παττακός που πέθανε το Σάββατο σε ηλικία 104 ετών, μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.Η κηδεία του θα γίνει στις 12 το μεσημέρι στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Αγία Παρασκευή Αμαρίου πλησίον του Αγ. Παύλου.
Ενας από τους πρώτους εύστοχους χαρακτηρισμούς για τον Στυλιανό Παττακό ανήκει στην εκδότρια και δημοσιογράφο Ελένη Βλάχου. Τον είχε ονομάσει «παλιάτσο», δίπλα στον... αδελφό «θηριοδαμαστή» Παπαδόπουλο.
Στον ρόλο αυτό το πρωτοπαλίκαρο της 21ης Απριλίου 1967 ανταποκρίθηκε έως το τέλος της μακροημέρευσής του. Εκανε, μάλιστα, και «καριέρα» χρόνια μετά την κατάρρευση της δικτατορίας. Με βιβλία, συνεντεύξεις, δηλώσεις και παρεμβάσεις ακόμη έως τα τελευταία του.
Ιδιαίτερα μετά την αποφυλάκισή του από τον Κορυδαλλό το 1990, λόγω ανηκέστου βλάβης.
Στάθηκε κυνικά και ανατριχιαστικά αμετανόητος για την επιβολή της δικτατορίας («δεν μετανοώ» δήλωνε μέχρι πρόσφατα.
Πρόθυμος, αν είχε τη δύναμη και τα μέσα, να επαναλάβει («θα ξανάκανα το ίδιο»!) ό,τι συνιστούσε την εσχάτη προδοσία για την οποία καταδικάστηκε σε θάνατο.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ
Κατέβασε τα τανκς την 21η Απριλίου
1912: Γεννήθηκε στην Αγία Παρασκευή Αμαρίου Κρήτης. Υποτίθεται ότι είχε και... βυζαντινή καταγωγή. Ωστε να μην υστερεί από τον μαθητή του στην ιππασία βασιλιά Κωνσταντίνο!
1937: Ανθυπίλαρχος από τον κλάδο των μόνιμων υπαξιωματικών.
1940-44: Πήρε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. «Γκρίζα ζώνη» η δράση του κατά τη γερμανική κατοχή, για την οποία δεν υπάρχουν τεκμηριωμένα στοιχεία. Εχουν εξαφανιστεί, όπως στην περίπτωση του Παπαδόπουλου και άλλων επιφανών χουντικών.
1946-1949: Επίλαρχος στον εμφύλιο πόλεμο. Μέλος έκτακτων στρατοδικείων με καταδίκες αθώων πολιτών σε θάνατο.
1967: Ταξίαρχος και διοικητής των τεθωρακισμένων στου Γουδή, ως εκλεκτός του βασιλιά και του στρατηγού Σπαντιδάκη (πρόδωσε και τους δύο στην πορεία). Από τότε το όνομά του γίνεται γνωστό και συνδέεται με βασανιστήρια (υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ).
1967: Κατεβάζει στους δρόμους τα τανκς το βράδυ 20-21 Απριλίου για να «σώσει» τη χώρα, μαζί με τους συνταγματάρχες Παπαδόπουλο και Μακαρέζο. Ο «αρχηγός της Επανάστασης» δεν τον είχε σε εκτίμηση, αλλά ήταν απολύτως απαραίτητος και «κλειδί» για να ανοίξει η πόρτα της χούντας.
1967-1971: Μέλος της «Επαναστατικής Επιτροπής», υπουργός Εσωτερικών με ευθύνη την τήρηση «της εσωτερικής τάξεως», όπου και διέπρεψε με τα πογκρόμ εναντίον κάθε δημοκράτη.
1971-1973: Αντιπρόεδρος της δικτατορικής κυβέρνησης και στη συνέχεια πάλι υπουργός Εσωτερικών.
1974: Σύλληψη και εκτοπισμός στην Κέα, μαζί με τους άλλους πρωταίτιους του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου.
1975: Καταδίκη σε θάνατο για στάση, ισόβια κάθειρξη και καθαίρεση με ταυτόχρονο υποβιβασμό στον βαθμό του στρατιώτη για εσχάτη προδοσία.
1975-1990: Φυλακισμένος στον Κορυδαλλό μετά τη μετατροπή της ποινής των πρωταιτίων σε ισόβια δεσμά.
1990: Αποφυλάκιση λόγω ανηκέστου βλάβης, με περιοριστικούς όρους.
1993-2006: Απορρίπτονται οι αιτήσεις του για απονομή χάριτος.
2016: Θάνατος το Σάββατο 8 Οκτωβρίου στο σπίτι του στην Αθήνα λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου.
*με στοιχεία από ethnos.gr
