Ο Μάρτιος του 2020 ήταν –μέχρι σήμερα–ο πιο δύσκολος μήνας της σύγχρονης ιστορίας μας και για το σπιράλ πέρασε χωρίς δημόσιες παρεμβάσεις. Παρακολουθούσαμε τις εξελίξεις, συμμετείχαμε στις διαδικασίες, βιώναμε τους κραδασμούς και αφουγκραζόμασταν τις αντιδράσεις και τις ανάγκες της κοινωνίας. Συνειδητά, όμως, απείχαμε από δημόσιες τοποθετήσεις και κριτική, σεβόμενοι την κρίσιμη για τον τόπο και την περιοχή μας κατάσταση.
Ο ανοικτός «πόλεμος» με τη φονική νόσο και ο φόβος της περαιτέρω ραγδαίας εξάπλωσής της επιβάλλουν περισυλλογή, συνεργασίες και ενότητα, όχι στείρο αντιπολιτευτικόλόγο. Γι’ αυτό σιωπήσαμε, επιλέγοντας,τόσο ως πρόσωπα όσο και ως συλλογικότητα, την πειθαρχία στα μέτρα που λαμβάνει η πολιτεία και –σε τοπικό επίπεδο– την υποστήριξη των κινήσεων των αρμοδίων αρχών, μεταξύ αυτών και της Δημοτικής Αρχής.
Τον πρώτο λόγο στη μάχη έχουν το κράτος, οι φορείς και όλοι οι έχοντες αρμοδιότητες και εξουσία. Άλλοι για να νομοθετούν μέτρα, άλλοι για να διασφαλίζουν την τήρησή τους και άλλοι για να λαμβάνουν υποστηρικτικές πρωτοβουλίες. Σε δημοτικό επίπεδο, τις τελευταίες εβδομάδες, παρακολουθούμε, ανά την Ελλάδα, μια σειρά από δράσεις και παρεμβάσεις με θετικό πρόσημο, που καλύπτουν ανάγκες ευάλωτων ομάδων, προσφέρουν στον συνάνθρωπο, ανταποκρίνονται στις προκλήσεις των καιρών και συγκινούν. Δυστυχώς, σε αυτό τον τομέα, η Πάτρα υστερεί.
Το σπιράλ επιστρέφει στο δημόσιο διάλογο με αίσθημα ευθύνης και θα τοποθετείται στο εξής σε μία σειρά από τοπικά ζητήματα, θέτοντας τα ερωτήματα που δυστυχώς δεν έχουν ακόμα απαντηθεί και –κυρίως– διατυπώνοντας συγκεκριμένες προτάσεις, βασισμένες πάντα στις συστάσεις των ειδικών και σε επιτυχημένες πρακτικές. Ο COVID-19 είναι ο κοινός εχθρός και θα πολεμηθεί μόνο με κοινό μέτωπο, κοινή λογική και κοινά αποδεκτούς τρόπους αντιμετώπισης. Επιλέγουμε ξανά να αναλάβουμε δράση, που για μας θα είναι πάντα προτιμότερη από την αδράνεια ή/και την αντίδραση.
#μένουμε_σπίτι
#δίνουμε_αίμα
#ενσυναίσθηση
