Της
Ασπασίας Ρηγοπούλου*

Τελικά το Εθνικό Σύστημα Υγείας ή για να είμαι πιο συγκεκριμένη, οι άνθρωποί του, ανταποκρίθηκαν και ανταποκρίνονται σε εξαιρετικό βαθμό στην πρωτόγνωρη κρίση που βιώνουμε.

Συντονισμένα, οργανωμένα και αγόγγυστα δίνουν καθημερινά τη μάχη στην πρώτη γραμμή. Και οι άνθρωποι του δημόσιου συστήματος υγείας δεν είναι μόνον οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Είναι το σύνολο των εργαζομένων, από την καθαρίστρια, το βοηθητικό υγειονομικό προσωπικό, το διοικητικό, τους φύλακες, τους τραυματιοφορείς και τόσους άλλους που φορούν τη στολή εργασίας τους και δίνουν καθημερινά τη μάχη τους.

Είναι αυτοί που έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τον κίνδυνο. Είναι αυτοί που ακούγονται λιγότερο από όλους. Είναι αυτοί που δεν αρθρώνουν λόγο διαμαρτυρίας. Το μόνο που κάνουν είναι να προσέρχονται με συνέπεια και άψογο επαγγελματισμό στα καθήκοντά τους και να σκύβουν πάνω από τον ασθενή. Άλλωστε αυτό έκαναν πάντα κι αυτό κάνουν και σήμερα. Όπως πολύ σωστά επισήμαναν και άλλοι συνάδελφοι εμείς είμαστε οι άνθρωποι του δημόσιου συστήματος υγείας που αγωνιζόμαστε καθημερινά με τις όποιες δυσκολίες και τα προβλήματα που κατά καιρούς προκύπτουν. Τώρα οι καταστάσεις είναι πιο κρίσιμες από ποτέ και όπως πάντα θα δώσουμε αυτή τη μάχη, με την ελπίδα να μην «ξεχαστούμε» στην μετά-κορωνοιού εποχή.  
          
Άλλωστε στο μάχιμο υγειονομικό προσωπικό οφείλεται το γεγονός επί τόσα χρόνια και με τόσες ελλείψεις και προβλήματα το Εθνικό Σύστημα Υγείας παραμένει όχι απλώς όρθιο αλλά ικανό να καλύψει κάθε δύσκολη  ανάγκη του πολίτη – ασθενή πρωτοπορώντας σε πολλούς τομείς και γράφοντας σημαντικά επιτεύγματα στην σελίδες της ιατρικής ιστορίας.

Αυτό οφείλουν, περισσότερο από ποτέ σήμερα, να το σεβαστούν όλοι όσοι τοποθετούνται τις ημέρες αυτές άκριτα και ανεδαφικά. Δεν είναι η ώρα και η στιγμή για μικροκομματικές παραφωνίες και ανούσιο αντιπολιτευτικό λόγο. Αυτό που επιβάλλεται να κάνουμε όλοι μας, είτε ανήκουμε στον υγειονομικό κόσμο είτε όχι, είναι να συνεισφέρουμε σε αυτή την προσπάθεια που γίνεται.

Το κράτος και οφείλουμε όλοι να το παραδεχτούμε, έδρασε έγκαιρα άμεσα και αποτελεσματικά. Η Κυβέρνηση εμπιστεύτηκε απολύτως το επιστημονικό της δυναμικό και παράλληλα καταβάλλει κάθε προσπάθεια να καλύψει τα κενά και τις ανάγκες. Μέχρι στιγμής τα έχει καταφέρει  αντιμετωπίζοντας χρόνιες πληγές και προβληματικές καταστάσεις.
Τι απομένει λοιπόν; Να κάνουμε λιγότερο αρνητικό θόρυβο και γκρίνια αναδεικνύοντας αυτά που πραγματικά συμβάλλουν στο να αντιμετωπίσουμε τον πόλεμο που ζούμε και φυσικά ο καθένας μας να κάνει όχι απλώς αυτό που του αναλογεί αλλά το κάτι παραπάνω.                 


* Η Ασπασία Ρηγοπούλου είναι γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας και διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.