135 χρόνια συμπληρώνονται από την εξέγερση των εργατών του Σικάγου, μια εξέγερση η οποία έμελλε
να αποτελέσει ορόσημο της πάλης των τάξεων στη νεότερη εποχή, αλλάζοντας ριζικά τις συνθήκες
εργασίας. Ήταν Μάης του 1886 όταν τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο εξεγέρθηκαν, διεκδικώντας
αξιοπρεπέστερες συνθήκες εργασίας, με προεξέχων αίτημα την κατοχύρωση της οκτάωρης εργασίας. Την
1η Μαΐου του 1886 οι εργάτες ξεσηκώθηκαν σε διαδηλώσεις και απεργειακές κινητοποιήσεις, τόσο στο
Σικάγο όσο και σε ολοκλήρη τη χώρα με βασική τους διεκδίκηση την καθιέρωση του οκταώρου και
κεντρικό τους σύνθημα : « Οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ανάπαυση, οκτώ ώρες ύπνο».
Ένα σύνθημα το οποίο στην Ελλάδα του 2021, με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, φαντάζει τόσο
επίκαιρο όσο ποτέ. Η κυβέρνηση με περισσή αναλγησία φέρνει ένα νομοσχέδιο «οδοστρωτήρα» απέναντι
στα εργασιακά δικαιώματα τα οποία κατακτήθηκαν με κόπο και αίμα ύστερα από αδιάκοπους αγώνες της
εργατικής τάξης. Μη σεβόμενη αυτούς τους αγώνες, υποτιμώντας τους εργαζόμενους και αδιαφορώντας
παντελώς για το εργασιακό μέλλον της χώρας, η κυβέρνηση υιοθετεί ένα σχέδιο «εξόντωσης» κάθε
υγιούς εργασιακής σχέσης, καθώς και των εργασιακών κεκτημένων που υπάρχουν σε κάθε πολιτισμένη
και δημοκρατική χώρα.
Μέσω του εν λόγω νομοσχεδίου η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να καταργήσει την οκτάωρη εργασία,
προωθώντας τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας μέσω ατομικών συμβάσεων, αφήνοντας τους
εργαζόμενους «έρμαια» των εργοδοτικών αυθαιρεσιών. Προσπαθούν μάταια να πείσουν πως ο
εργαζόμενος θα μπορεί να διαπραγματευτεί τις ώρες εργασίας του, τη στιγμή που είναι ξεκάθαρο πως
αυτές οι διαπραγματεύσεις δε θα γίνονται επί ίσοις όροις αλλά με γνώμονα το εργοδοτικό συμφέρον. Ένα
άλλο σημείο στο οποίο αξίζει να σταθούμε είναι πως τα συνεχόμενα 10ώρα ή 12ώρα διάρκειας έως και 6
συνεχόμενους μήνες (χωρίς κανόνες, ακόμα και Σαββατοκύριακα), όχι μόνο θα μειώσουν την
αποδοτικότητα των εργαζομένων, λόγω της φυσικής κόπωσης που θα επέλθει αλλά θα απορρυθμίσουν
εντελώς τις ζωές τους. Φυσικά, καμία καταβολή υπερωριακής εργασίας δεν προβλέπεται, προωθώντας με
απροκάλυπτο τρόπο την απλήρωτη αλλά και ελαστική εργασία.
Επιπλέον, δίνει τη χαριστική βολή στην αποδύναμωση του ρόλου του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας
(ΣΕΠΕ), έργο το οποίο έχει μεθοδεύσει η κυβέρνηση εδώ και καιρό. Πιο συγκεκριμένα, μεταφέρει την
αρμοδιότητα επίλυσης των «εργατικών διαφορών» από το ΣΕΠΕ στον Οργανισμό Μεσολάβησης και
Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), σε έναν οργανισμό που κυριαρχούν τα εργοδοτικά συμφέροντα, στοχεύοντας στην
διευκόλυνση των εργασιακών αυθαιρεσιών αλλά και στην περαιτέρω όξυνση των κοινωνικών
ανισοτήτων.
Μέσω αυτού του νομοσχεδίου η Ν.Δ στοχεύει στην πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και στην
διάλυση του εργατικού δυναμικού της χώρας μας, αφού από την πρώτη κιόλας στιγμή της διακυβέρνησής
της, η Νέα Δημοκρατία κατέστρεψε μια σειρά από ευνοϊκές ρυθμίσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπως η
επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η κατάργηση του υποκατώτατου και η αύξηση κατά
11% του κατώτατου μισθού, η ενίσχυση του ΣΕΠΕ, η επέκταση κλαδικών συμβάσεων καθώς και
διατάξεις για την καταπολέμηση της «μαύρης» εργασίας.
Ένα νομοσχέδιο, το οποίο «απειλεί» τους εργαζόμενους και έρχεται εν μέσω μιας πανδημίας που έχει
εντείνει την ανεργία και το κλίμα επισφάλειας, συνιστά πρόκληση. Εμείς απένατι σε αυτή την πρόκληση
θα σταθούμε ενωμένοι και θα δώσουμε με σθένος τη «μάχη των μαχών».
Ιωάννα Μπεκίρη-Μαθηματικός -Μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας
