Οι τελευταίες καταλήψεις σε σχολεία της περιοχής μας και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος φέρνουν στην επικαιρότητα το μεγάλο πρόβλημα των καταλήψεων. Διότι, όπως είναι γνωστό, την τελευταία τριακονταετία κάθε χρόνο τέτοια εποχή έχουμε την «επιδημία» των καταλήψεων. Βέβαια, πολλές φορές δεν υπάρχει έξαρση της επιδημίας, ειδικότερα όταν δεν υποδαυλίζονται από παράγοντες που θέλουν να δημιουργήσουν ένα κλίμα απειθαρχίας και ασυδοσίας στον τόπο. Για την ιστορία πρέπει να θυμίσουμε ότι οι μεγαλύτερες καταλήψεις όλων των εποχών σημειώθηκαν την περίοδο 1990-1991, με αποκορύφωμα το θάνατο του καθηγητή Τεμπονέρα.
Γιατί όμως γίνονται οι καταλήψεις και τι επιδιώκουν οι καταληψίες; Κατ’ αρχήν πρέπει να σημειώσουμε ότι η κατάληψη είναι μια παράνομη πράξη, όπου οι καταληψίες καταλαμβάνουν ένα δημόσιο χώρο και παράνομα απαγορεύουν την είσοδο άλλων ατόμων, που νόμιμα πηγαίνουν εκεί για να ασκήσουν τα καθήκοντά τους. Έτσι απαγορεύουν να πηγαίνουν εκεί οι καθηγητές για να εκτελέσουν την εργασία τους ή απαγορεύουν σε άλλους μαθητές που θέλουν να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους. Για όλα αυτά το παράνομα και παράτυπα δεν επεμβαίνουν άλλες Αρχές για να προστατεύσουν την ελευθερία για εργασία (των καθηγητών) ή την ελευθερία για μάθηση άλλων μαθητών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ανθεί στον τόπο μας και αυτή η παρανομία χωρίς την παρέμβαση κανενός αρμοδίου παράγοντα.
Πόσοι όμως είναι αυτοί οι μαθητές που κάνουν καταλήψεις; Είναι ελάχιστοι και συνήθως είναι κατώτεροι μαθητές, οι οποίοι δεν αγαπούν την μάθηση και το σχολείο.
Τι κάνουν όμως αυτοί οι μαθητές μέσα στα σχολεία; Πώς ζουν εκεί και πώς περνούν τις ώρες τους; Κανένας αρμόδιος και καμία Αρχή δεν εξέτασε τα γεγονότα αυτά. Έτσι, σαν κοινωνία και σαν πολιτεία που έπρεπε να ενδιαφερθούμε, αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα από μακριά χωρίς καμία παρέμβαση και καλούμεθα μετά να πληρώσουμε για τις καταστροφές που διαπράττονται μέσα στα δημόσια σχολεία. Κανένας όμως δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για το γεγονός ότι μέσα στα σχολεία διαπράττονται πράξεις που αμαυρώνουν τα ήθη της νεολαίας μας και την εθίζουν στην παρανομία και στην ασυνειδησία.
Πέραν τούτων, κανένας δεν διερωτήθηκε πώς συμβιώνουν αγόρια και κορίτσια σε μια επικίνδυνη ηλικία από 16-18 ετών;
Επίσης, κανένας δεν ενδιαφέρθηκε εάν μέσα στα σχολεία οι μαθητές κάνουν χρήση ναρκωτικών ή άλλων ουσιών. Διερωτήθηκε ποτέ κανένας από τους αρμοδίους για άλλες ακατονόμαστες πράξεις που διαπράττονται μέσα στα σχολεία;
Βέβαια, η πολιτεία διστάζει να πάρει μέτρα, διότι αμέσως θα κατηγορηθεί για αντιδημοκρατική ενέργεια. Και εφ’ όσον η πολιτεία δεν δύναται ή δεν μπορείνα παρέμβει, τι κάνουν όμως οι γονείς; Πώς οι γονείς επιτρέπουν στα παιδιά τους να κλείνονται μέσα στα σχολεία, με συνέπεια να συνηθίσουν σε ένα άλλο τρόπο ζωής που θα τους συνοδεύει εσαεί; Και να μην νομίζουν οι γονείς ότι πρόκειται για μια αθώα κατάληψη για διεκδίκηση δίκαιων αιτημάτων. Υποκρύπτονται άλλα αίτια, τα οποία εξυπηρετούν σκοτεινά συμφέροντα.
Όσον αφορά τα προβαλλόμενα αιτήματα, κάθε σχολιασμός περιττεύει, διότι ή είναι ασήμαντα ή αφορούν όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Γι’ αυτό νομίζω ότι οι γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους πρέπει να παρέμβουν αμέσως, γιατί το μέλλον των παιδιών τους θα είναι σκοτεινό και θα κλαίνε αύριο για όλη τους τη ζωή.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΕΚΙΡΗΣ
τ. Βουλευτής - Υφυπουργός
