Γράφεται τις τελευταίες ημέρες πως, εκτός από το εμβόλιο, δοκιμάζονται διάφορα Μονοκλωνικά Αντισώματα για την θεραπεία από μόλυνση/νόσηση από κορονοϊό, SARS-Cov-2.

Αυτές οι θεραπείες βρίσκονται ακόμη σε πειραματικά - ερευνητικά στάδια, φάσης Ι, ΙΙ ή και ΙΙΙ με γενναία χρηματοδότηση που στόχο έχουν να βρεθεί θεραπευτικό μέσον για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της μόλυνσης αλλά και νόσησης από κορονοϊό που έχει προκαλέσει πανδημία το 2020.

Οι έρευνες έχουν προσανατολιστεί σε δύο κατευθύνσεις, χρησιμοποιώντας είτε γνωστά και δοκιμασμένα μονοκλωνικά αντισώματα για άλλες παθήσεις όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, είτε νέα μονοκλωνικά αντισώματα που παράγονται με βάση τις γνώσεις που έχουμε (κι έχουν οι ερευνητές) για την «φύση» και την συμπεριφορά του νέου στελέχους του κορονοϊού που προσβάλλει πλέον και τον άνθρωπο.

Οι δοκιμές αυτές θα θεωρηθούν επιτυχείς αν καταφέρουν να αποδείξουν και οι κλινικές μελέτες την αποτελεσματικότητα κάθε σκευάσματος, τόσο για όσους μολύνονται αλλά και για όσους νοσούν. Διότι στόχος είναι να αποδειχθεί πως τα μονοκλωνικά αντισωματα είναι αποτελεσματικά και στην ανακοπή της διασποράς του ιού όσο και στην αδρανοποίησή του σε όσους έχουν αναπτύξει κλινικά συμπτώματα διαφόρου βαθμού, από απλής ίωσης ως και βαρειάς πνευμονίας.

Δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο δείχνουν πως στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ διενεργούνται αυτή την περίοδο πάνω από 40 κλινικές μελέτες, ενώ κάποιες από αυτές έχουν διακοπεί επειδή οι ασθενείς, στην φάση ΙΙΙ της μελέτης παρουσίασαν ανεπιθύμητες ενέργειες.

Ως τώρα δεν έχει αποδειχθεί η αποτελεσματικότητα των Μονοκλωνικών Αντισωμάτων έναντι του κορονοϊού. Οι μελέτες είναι ακόμη στην φάση δοκιμής της ασφάλειας των νέων «ουσιών» και φυσικά υπάρχει πολύς δρόμος για να φθάσουμε στην αξιολόγηση και της αποτελεσματικότητά τους, ως θεραπευτικών μέσων, γνωρίζοντας ωστόσο ότι κάποια από αυτά χρησιμοποιούνται ήδη για την θεραπεία αυτοάνοσων παθήσεων όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Οι πρώτες αναφορές από την κλινική δοκιμή αυτών των «ουσιών» δείχνουν επιφυλακτικές, ενώ εκφράζεται σκεπτικισμός και για την δυνατότητα της φαρμακοβιομηχανίας να παράγει μεγάλες ποσότητες Μονοκλωνικών Αντισωμάτων, εφ' όσον αυτά τεθούν σε θεραπευτική χρήση.

Αν δεν απαντηθεί και αυτό το ερώτημα, αντιλαμβάνεται καθένας ότι η περιορισμένη διάθεση σκευασμάτων στην αγορά με μονοκλωνικά αντισώματα, θα προορίζεται για επιλεγμένους ασθενείς, χωρίς ακόμη να είναι γνωστό και το κόστος κάθε θεραπείας.

Οπως και για το αναμενόμενο εμβόλιο, έτσι και γι αυτές τις αναμενόμενες, νέες θεραπείες πρέπει να βρεθεί τρόπος να «κοινωνικοποιηθούν» με την έννοια πως πρέπει να μπορούν να είναι προσβάσιμες σε κάθε ασθενή ή μολυσμένο από κορονοϊό και όχι να αποτελέσουν «είδος πολυτελείας» για όσους έχουν ή για όσες χώρες καταφέρουν να καλύπτουν οικονομικά το κόστος θεραπείας, διότι κανένας δεν γνωρίζει πόσο θα τραβήξει αυτή η κατάσταση με την λοιμογονικότητα του κορονοϊού, την διεισδυτικότητά του στις κοινωνίες και την νοσηρότητα που μπορεί κάθε φορά να προκαλεί.

Ασφαλώς και πρέπει, από τώρα τα κράτη και οι κρατικοί ασφαλιστικοί Οργανισμοί να προβληματιστούν για τις οικονομικές επιπτώσεις που θα έχει η νέα θεραπευτική αντιμετώπιση της λοίμωξης από κορονοϊό και να προετοιμαστούν κατάλληλα αφού δεν γνωρίζουμε πόσο αποτελεσματικά θα είναι και τα εμβόλια εάν κι εφόσον παραχθούν, κι αν θα μπορούν να αποτρέψουν τη νόσηση των ανθρώπων.

* Ο Τάκης Γεωργακόπουλος είναι πνευμονολόγος, διευθυντής ΕΣΥ,

ΜΕΘ ΓΝ Πατρών.