Ντυμένη κατάσαρκα τη ντροπή της, μαυροφορεμένη και ταπεινή, σκυφτή κι αμίλητη σα σκιά μέσα στη νύχτα δρασκελίζει το κατώφλι της εκκλησιάς. Είναι Τρίτη και όλοι γιορτάζουν την Ανάσταση του Κυρίου με χρώματα φωτεινά και λαμπερά πρόσωπα, μα για εκείνη είναι Τρίτη μετανοίας μιας εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης γυναικός.
Μας πώς τόλμησε να μπει στην εκκλησιά μέρα γιορτής η αφορισμένη; σιγοψιθυρίζουν οι πιστοί, και με το δίκιο τους, με τα έκπληκτα στόματα να χάσκουν κάτω από τις προστατευτικές τους μάσκες. Μα η δική της μάσκα κατάλευκη, σαν το σημαιάκι που κυματίζει ο ηττημένος σε σύρραξη πολεμική, αναζητά ανακωχή, λύτρωση και ειρήνη εν Κυρίω.
Το κρίμα της βαρύ, αβάσταχτος ο Γολγοθάς της ως τη συγχώρεση και τη θεία μετάληψη με Μεγάλο Αγιασμό. Τραυματισμένη βαριά από τα βέλη ενός ακήρυχτου ιερού πολέμου, με τις πληγές νωπές κάτω από το στενό κορσέ της μετανοίας, χαμηλοβλεπούσα, αδυνατεί να δει, αδυνατεί να ακούσει το χαρμόσυνο μήνυμα της ημέρας. Για εκείνη είναι Μεγάλη Παρασκευή και ένας αόρατος σταυρός πάνω στους ώμους της κάνει την ψηλή φιγούρα της μπροστά στο ιερό ακόμα πιο σκυφτή και ταπεινωμένη.
Πίσω από τη βαθειά της θλίψη, η αμαρτωλή γυνή υπομειδιά καθώς καλά γνωρίζει ότι σε μιαν άλλη εποχή θα είχε γίνει στάχτη και καύτρες πάνω σε στοίβα από ξερόκλαδα, θέαμα και βορά πιστών και απίστων και πάνω από όλα αναμάρτητων. Κάθε αμαρτία όμως έχει και το συγχωροχάρτι της κι αυτό ίσως προσδοκά η ταπεινότητά της με τη σεπτή της παρουσία τη νύχτα της μεγάλης συγχώρεσης. Ακόμα κι ο Ιούδας, ο μέγας αμαρτωλός, κατά κάποιο τρόπο λυτρώθηκε δωρίζοντας τα τριάντα αργύρια για να αγοραστεί ο αγρός του κεραμέως. Ή μήπως της Κεραμέως; Ε, δεν το πιστεύω.
Να δεις που στο τέλος αυτοί θα μονιάσουν. Και αφορισμένη και κερδισμένη; Ε όχι! Στην πυρά, στην πυρά!
* Η Μαρία Καβούνη είναι μουσικός-φιλόλογος - MSc Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων.
