Η μοίρα του κινηματογράφου ΑΕΛΛΩ ήταν μάλλον προγεγραμμένη. Ακολούθησε αυτή των δεκάδων θερινών κινηματογράφων της Πάτρας, θύματα της «ανάπτυξης» και της αντιπαροχής, των νέων καταναλωτικών συνηθειών και της μετατροπής της ψυχαγωγίας σε πηγή κέρδους. Η πώλησή του σφράγισε το τέλος μιας εποχής αλλά ταυτόχρονα την έλλειψη, διαχρονικά, στρατηγικής από την πλευρά του Δήμου για ανάκτηση χρήσεων γης που έχουν ανάγκη οι δημότες. 

Οι κινήσεις για την απόκτηση του ΑΕΛΛΩ έπρεπε να έχουν γίνει πολλά χρόνια πριν και όχι την τελευταία στιγμή, με επίκληση της αρωγής του κράτους και της ιδιοκτήτριας εταιρείας. Η προσχηματική από την πλευρά της δημοτικής αρχής διεκδίκηση του χώρου 20 μόλις μέρες πριν τον πλειστηριασμό μάλλον αδυνατίζει το αίτημα του δημοτικού κινηματογράφου παρά το τεκμηριώνει. 

Η Πάτρα χρειάζεται θερινό σινεμά; Η απάντηση είναι ναι.

Πρέπει να δρομολογηθεί η διαμόρφωσή του; Θα συμφωνήσουν θεωρούμε όλες οι δημοτικές παρατάξεις.

Ας κάτσουμε λοιπόν να δούμε τι επιλογές έχουμε, να συζητήσουμε με τους εμπλεκόμενους φορείς, να καταστρώσουμε ένα σχέδιο δράσης, να διεκδικήσουμε, να δημιουργήσουμε. Προτάσεις και ιδέες πολλές. Το θεατράκι στη Γερμανού και Ηλείας, διαθέσιμοι χώροι και πόροι από το Πρόγραμμα Βιώσιμης Αστικής Ανάπλασης στις βόρειες συνοικίες, αθλητικοί χώροι που μπορούν να μετατραπούν με ευελιξία σε χώρους προβολών, αυτό που λείπει είναι μια οργανωμένη συζήτηση, ένας καθορισμός στόχων και δράσεων.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση, ως ΩΡΑ Πατρών είμαστε πρόθυμοι να συνεισφέρουμε.