Η Σοφία Πουλή είναι μια γυναίκα που...αποτελεί τη χαρά της ζωής! Από την πρώτη στιγμή κερδίζει τον συνομιλητή της με το μπρίο , και το ταμπεραμέντο της! Γέννημα - θρέμα Πατρινή , με καταγωγή από την ορεινή Ηλεία , τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την μεγάλη της αγάπη ...που είναι η ζωγραφική. Παράλληλα μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα σε  φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, και το μεγάλωμα του παιδιού της , που είναι  φυσικά η μεγάλη της προτεραιότητα! Εμείς θελήσαμε να τη γνωρίζουμε λίγο καλύτερα....

Πότε και πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη ζωγραφικη;

Η ζωγραφική είναι έμφυτη. Γεννιέσαι με αυτό. Από παιδί μου άρεσαν τα χρώματα. Που με έχαναν που με έβρισκαν οι γονείς μου με ένα μπλοκ Ιχνογραφίας  και ξυλομπογιές .Έξυνα τις μπογιές , τα μολύβια μου  και με τα ρινίσματα "χάιδευα "το χαρτί και έκανα διαβαθμίσεις στα χρώματα. Δε σκέφτηκα ποτέ όταν ζωγράφιζα ότι θα έφτανα στο σημείο να συμμετάσχω ή να διοργάνωνω έκθεση.

Δε τόλμησα ποτέ στο παρελθόν να σκεφτώ ότι το μεγάλο μου απωθημένο θα το έβλεπε τόσος κόσμος εκτός από τους οικείους μου .Όλα έγιναν μόνα τους από μια πρόταση που μου έγινε να συμμετάσχω σε μια τριήμερη έκθεση το 2016 .Από τότε ξεκίνησαν ολα και το ένα έφερε το άλλο.

Τι αποτυπώνετε στους πίνακες σας ;

Θα ήθελα να αποτυπώσω πολλά πράγματα .Όμως τις περισσότερες φορές το χέρι μου πάει μόνο του προς την αναπαράσταση του υγρού στοιχείου,τη θάλασσα.
Μέσα από αυτή χάνομαι,ηρεμώ.Με γαληνεύει η θοριά της κάθε εποχή . Ταξιδεύω μαζί της ψυχή και σώμα. Αυτό που μου ταιριάζει περισσότερο είναι να δημιουργώ ένα έργο πια με τέτοιο τρόπο ώστε ,να αφήνω τον θεατή να προβληματιστεί λιγακι και να συμμετέχει. Ελπίζω να το καταφέρνω.

Υπάρχει αγαπημένο σας έργο;

Ποτέ δε θα το έλεγα αυτό. Όλα μου τα έργα τα αγαπώ γιατί είναι "παιδιά μου ". Έχουν βγει από μέσα μου. Απλά όπως κάθε Μάνα "παραμελώ " τα παλιά μου έργα και να δίνω περισσότερη βαρύτητα στα "μικρά "καινούργια μου .Όλα όμως τα αγαπώ γιατί έχουν αποτυπώσει το καθένα χωριστά το ψυχικό μου κεφάλαιο.

Μπορεί κάποιος να ζήσει σήμερα μόνο από τη ζωγραφική ή θα πρέπει να ασχολείται και με κάτι άλλο ώστε να εξασφαλίζει τα απαραίτητα ώστε  να ζει αξιοπρεπώς;

Δύσκολη ερώτηση. Με φέρνει σε αντίθεση.
Από τη μια θέλω να παροτρύνω να κάνει  ο καθένας αυτό που αγαπά και από την άλλη πρέπει να έχει εισόδημα για να επιβιώσει. Μακάρι να βρισκόντουσαν οι προϋποθέσεις ώστε ο καθένας να ζούσε από τη ζωγραφική. Πιστεύω ότι είναι λίγοι,ελάχιστοι. Πότε όμως μη λες ποτέ. Υπάρχουν κάποιοι που ακυρώνουν τον κανόνα, αλλά ο κανόνας είναι κανόνας.Αν ανατρέξετε στο παρελθόν θα διαπιστώσετε πως όλοι οι μεγάλοι ζωγράφοι έχουν αναγνωριστεί μετά το θάνατο τους .Εμείς όμως θα θέλαμε να συμβεί αυτό εν ζωή,να αναγνωριστούν .
Αν συνέβαινε αυτό τότε η απάντηση μου στην ερώτηση σας θα ήταν καταφατική. Ναι μπορεί να ζήσει από τη ζωγραφική  και πολύ καλά μάλιστα .

Έχετε φτιάξει μαι ομάδα με άλλους καλλιτέχνες η οποία ονομάζεται ΑΝΑΤΑΣΗ ART .Πώς προέκυψε η ιδέα και το όνομα της ;

Ωραία ερώτηση για ένα πράγμα που έγινε τόσο αυθόρμητα.
Ένα πρωί έπινα καφέ με το  καλλιτεχνικό μου ταίρι όπως τον αποκαλώ ,το Γεώργιο Μπαμπίλη και με  παρότρυνε να κάνουμε μια ομάδα μαζί . Σκεφτήκαμε μια ομαδα αλληλεγγύης, μια ομάδα που οσοι συμμετέχουν δε θα δινουν χρήματα για συμμετοχή  παρά μονο εργα αν θελουν χωρις να ειναι υποχρεωμένοι . Λέγαμε ονόματα Πολλά και στάθηκα στο ΑΝΑΤΑΣΗ .Είναι  το όνομα  που μας ταιριάζει. Ανύψωση,έξαρση πνεύματος κοιτώ ψηλά σκέφτηκα. Δε το προσπέρασαμε όπως κάναμε στα προηγούμενα ονόματα. Μας κέρδισε. Είναι ένα όνομα που μας παρακινεί να δυναμώσουμε να κοιτάμε ψηλά και μη μείνει μια ιδέα .

Μια ομαδα έχει και ένα λογότυπο και αμέσως ο Γιώργος πήρε ένα χαρτάκι και στυλό και με μιας βγήκε η ΑΝΑΤΑΣΗ  ενα ανθρωπάκι με τα χερια ψηλα , που αν το κοιτάξετε ακόμα καλύτερα μοιάζει και σαν τουλίπα.
Έτσι λοιπόν και εμείς σα καλοί κηπουροί οφείλουμε να τη φροντίζουμε να την αγαπάμε να μεγαλώνει και να θεριεύει για να γίνει μια ξεχωριστή ομάδα στα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης που τόσο πολύ  αγαπάμε ,τη Πάτρα.
Ήδη έχουμε πραγματοποίηση τη παρθενική μας  φιλανθρωπική έκθεση στο Επιμελητήριο ΑΧΑΪΑΣ  με μεγάλη επιτυχία και 10 έργα δόθηκαν για τη "Κιβωτό της αγάπης".

Ποια ειναι τα σχέδια σας για το μέλλον;

Σχέδια για το μέλλον;
Ποιος κάνει σχέδια για το μέλλον.  Προσωπικά δε κάνω για τι μου αρέσει να ζω το τώρα. Να μαθαίνω από το παρελθόν μου ώστε να ζω καλύτερα το παρόν.
Στόχοι υπάρχουν και σκέψεις πολλές που ελπίζω να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες να ευδοκιμησουν.
Θέλω να βγαίνουν όλα αυθόρμητα γιατί πιστεύω ότι γίνονται καλύτερα,έχουν ζωντάνια.

Το αυθόρμητο είναι αυτο που με Γοητεύει.

Τέλος θα θέλαμε να στείλετε  ενα μηνυμα σε όσους έχουν κάποιο αγαπημένο χόμπι  αλλά διστάζουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτό.

Χόμπι είναι κάθε δραστηριότητα πάνω σε κάποιο τομέα που ενδιαφέρει το άτομο να πραγματοποιεί συχνά κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου του .Άρα είναι μια ευχάριστη ασχολία. Από τη στιγμή που το χόμπι γίνεται πηγή εισοδήματος αποτελεί εργασία. Οι καιροί είναι δύσκολοι κακα τα ψέματα.
Αν καταφέρει  κάποιος να κάνει το χόμπι του επάγγελμα θα ήταν ευχής έργο , γιατί η αγάπη που δίνουμε σε αυτό που κάνουμε,που παράγουμε θα φέρει και το καλύτερο αποτέλεσμα. Δε θα είναι ψυχαναγκασμός ,αγγαρεία. Μακάρι να  υπήρχαν οι προϋποθέσεις να το  τολμούσαν όλοι.
 Πιστεύω ότι ανήκω στους τυχερούς. Κάνω αυτό που αγαπώ από παιδι και "σπαταλω"το χρόνο εκείνο που δεν ανήκει στην οικογένεια μου,στην άλλη μεγάλη μου αγάπη τη ζωγραφική .

Μαρία Σταθοπούλου