Στοιχεία αναφορικά με την διατάραξη του οικοσυστήματος και τη σχέση του με την πανδημία, παρουσιάζει η ΟΙΚΙΠΑ με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος που είναι σήμερα. Κρούει το καμπανάκι του κινδύνου για τον πλανήτη και την κλιματική αλλαγή που έρχεται.
Συγκεκριμένα αναφέρει:
Η φετινή Ημέρα Περιβάλλοντος έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, αν και όχι πρωτόγνωρο: βγαίνουμε από το πρώτο κύμα μιας πανδημίας, ανήσυχοι, χωρίς να μπορούμε να προβλέψουμε την εξέλιξη του φαινομένου αυτού, που τόσο κόστισε σε ανθρώπινες ζωές αλλά και στην παγκόσμια οικονομία.
Διερευνώντας πιθανές αιτίες εμφάνισης του κορωνοϊού η διεθνής επιστημονική κοινότητα αναδεικνύει ως κυρίαρχη την καταστροφή των φυσικών οικοτόπων που σε συνδυασμό με την εμπορία ειδών της άγριας ζωής έκανε πιο εύκολη την μετάδοση παθογόνων μικροβίων, ακίνδυνων για τα ίδια τα ζώα αλλά επικίνδυνων για τον άνθρωπο
Αντίστοιχα, σε παρόμοιες καταστάσεις μας είχε οδηγήσει στο παρελθόν, ή αφύσικη, γιγαντιαίας κλίμακας κτηνοτροφία των προηγμένων χωρών.
Εν τω μεταξύ, η κλιματική κρίση (και όχι απλά αλλαγή) είναι εδώ ως αποτέλεσμα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων σε βάρος των φυσικών οικοσυστημάτων και τελικά της επιβίωσής μας.
Επομένως, για μια ακόμη φορά, και ας ακουστεί ως μονότονο θα υπογραμμίσουμε: η στροφή προς την καθαρή ενέργεια, προς την διατήρηση των οικοτόπων και των ειδών, την συνετή χρήση των πόρων, με μια λέξη η οικολογική στροφή τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε εθνικό επίπεδο δεν αφορά λίγους «ευαίσθητους». Οφείλει να είναι το πλαίσιο ΚΑΘΕ σημερινής και αυριανής πολιτικής.
Ειδικότερα η χώρα μας, ιδιαίτερα απειλούμενη από την κλιματική κρίση αλλά και προικισμένη σε φυσικό κάλλος, άγρια ζωή και πολύμορφα τοπία και οικοσυστήματα οφείλει να είναι πρωτοπόρα στην εφαρμογή της ευρωπαϊκής «Νέας πράσινης συμφωνίας»
Προς αυτή την κατεύθυνση καλώς η κυβέρνηση επιτάχυνε την ανεξαρτητοποίησή μας από τα ορυκτά καύσιμα, αλλά κακώς προχώρησε στην έκδοση ενός περιβαλλοντικού νόμου που προκαλεί βαθιές ανησυχίες και ισχυρές όσο και δικαιολογημένες αντιδράσεις.
Η υπερσυγκέντρωση στη διοίκηση των προστατευομένων περιοχών δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για την πραγματική προστασία τους, ενώ «αυτόματες» μετά παρέλευση σύντομων προθεσμιών αδειοδοτήσεις απειλούν να οδηγήσουν σε γρηγορότερες αλλά απαράδεκτες από πλευράς επιπτώσεων στη φύση και τους φυσικούς πόρους, επενδύσεις.
Ο αγώνας για την ακύρωση των αντιπεριβαλλοντικών διατάξεων συνεχίζεται, όπως και ο αγώνας για να αποτραπεί επιδείνωση της νομοθεσίας για τον αιγιαλό.
Νέα χωροταξική νομοθεσία απαιτείται, στο πλαίσιό της και ένα νέο χωροταξικό για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας που να αξιοποιεί την ως τώρα εμπειρία για να επιτευχθούν οι ενεργειακοί στόχοι, χωρίς να πλήττονται ευαίσθητα στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος.
Στην πόλη μας την Πάτρα, κυριότερο ζητούμενο παραμένει μια πλήρης και με γρήγορα βήματα εφαρμογής πολιτική απορριμμάτων, που θα αντιμετωπίζει το ΣΥΝΟΛΟ των παραγόμενων ποσοτήτων με βάση σύγχρονες αντιλήψεις για διαλογή στην πηγή του οργανικού, εξελιγμένη πολλαπλή ανακύκλωση, επαρκείς Μονάδες σύγχρονης επεξεργασίας.
Πολύ σημαντικό είναι να διαχειριστούμε φυσικούς βιότοπους μέσα στον πολεοδομικό ιστό, όπως το Πλατανοδάσος του Προαστείου και το Έλος της Αγυιάς, ως τέτοιους, και όχι μόνο με κριτήρια οικονομικού κόστους.
Εξίσου αναγκαία είναι μια αλλαγή πολιτικής στο θέμα της απώλειας κοινόχρηστων χώρων πρασίνου. Λύσεις βασισμένες σε πολεοδομικά εργαλεία πρέπει να συμπληρώσουν την όποια εξοικονόμηση ή διεκδίκηση πόρων για το σκοπό αυτό. Η φροντίδα του πράσινου της πόλης και με νέες φυτεύσεις στους υπάρχοντες κοινόχρηστους χώρους πρέπει δραστικά να βελτιωθεί γιατί δεν είναι αυτή που θέλουμε, όπως και η γενικότερη εικόνα της πόλης
Είναι επείγον να συνεννοηθούμε ώστε η όποια τελική επιλογή (ή συνδυασμός επιλογών) για την ολοκλήρωση του έργου της Νέα Σιδηροδρομικής Γραμμής να διατηρήσει τον πολύτιμο Προαστιακό με ΟΛΕΣ του τις στάσεις.
Συνοψίζουμε: τόσο τοπικά, όσο και εθνικά και παγκόσμια η πολιτική της βιωσιμότητας και της συμφιλίωσης με τα άλλα ζωντανά είδη δεν είναι απλώς «μια καλή ιδέα». Είναι κατεπείγουσα ανάγκη και οφείλει να αποτελεί θεμέλιο κάθε πολιτικής, όπως και οδηγό της καθημερινής συμπεριφοράς του καθενός μας.
¨Όπως έδειξε και η υπόθεση της πανδημίας είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου.
