Της
Ασπασίας Ρηγοπούλου*


Διαβάζοντας στον τοπικό τύπο τις εξελίξεις που αφορούν στη λειτουργία του «Κωνσταντοπουλείου» Ευγηρείου μου δημιουργήθηκε η ανάγκη της δημόσιας παρέμβασης. Κι αυτό διότι το «Κωνσταντοπούλειο», όπως και όλα τα ιδρύματα της περιοχής μας, απαιτούν την προστασία μας και την ιδιαίτερη φροντίδα μας καθώς καλύπτουν τις ανάγκες των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
    
Στην περίπτωση του «Κωνσταντοπουλείου» οφείλουν οι εμπλεκόμενοι φορείς να μεριμνήσουν ώστε άμεσα να επέλθει ειρήνη σε διοικητικό επίπεδο. Να αναγνωρίσουν τις άοκνες προσπάθειες των ανθρώπων που αφιλοκερδώς το υπηρετούν συμμετέχοντας στη διοίκησή του. Να λάβουν όλα τα απαιτούμενα μέτρα και να τακτοποιήσουν ανοιχτούς φακέλους του παρελθόντος ώστε να μπει μία τάξη στη διαχείριση της ακίνητης περιουσίας που διαθέτει.

 Με τις ενέργειές τους οφείλουν να απομακρύνουν κάθε σκιά που υπάρχει πάνω από το Ευγηρείο.
Κι αυτό οφείλουμε να διεκδικήσουμε κι εμείς ως τοπική κοινωνία διότι το συγκεκριμένο ίδρυμα αποτελεί ένα πραγματικό καταφύγιο για τους ηλικιωμένους της περιοχής μας. Όποιος το έχει επισκεφτεί έχει αντιληφθεί το μέγεθος της προσφοράς του και συνομιλώντας με τους τροφίμους κατανοεί πλήρως τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία του.

Η σωστή λειτουργία των ιδρυμάτων αποτελεί δείκτη πολιτισμού για μία κοινωνία που σέβεται τα μέλη της και κυρίως τα μέλη της που έχουν ανάγκη κοινωνικής προστασίας.

Οι χώροι αυτοί πρέπει να αποτελούν για όλους κυψέλες συνεννόησης και συνεργασίας και όχι χώροι διαφωνιών, αντεγκλήσεων, ικανοποίησης προσωπικών βλέψεων ή κοινωνικής αναγνώρισης. Η χώρα μας διαθέτει όλο τον απαιτούμενο ελεγκτικό μηχανισμό για τη διαπίστωση τυχόν κακοδιαχειρίσεων και την αντιμετώπιση δυσλειτουργιών. Αυτοί πρέπει να ενεργοποιούνται όταν προκύπτει ζήτημα και παράλληλα να λαμβάνονται τα προβλεπόμενα μέτρα για τις διορθώσεις λαθών ή παραλείψεων.

Όλα τα άλλα είναι περιττά και το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να δημιουργούν αρνητικό κλίμα γύρω από δομές που χαρίζουν ζωή κι ένα αξιοπρεπές τέλος σε ανθρώπους που πρόσφεραν, κατά την ενεργό ζωή τους, σημαντικούς καρπούς τους οποίους απολαμβάνουμε εμείς σήμερα.
                       
Άλλωστε μην μας διαφεύγει ότι όλοι είμαστε υποψήφιοι, στην πορεία της ζωής μας, κι αν με το καλό φτάσουμε στην τρίτη ηλικία, να βρεθούμε στην ανάγκη να περάσουμε το κατώφλι του συγκεκριμένου ιδρύματος ως τρόφιμοι.

* Η Ασπασία Ρηγοπούλου είναι γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας και διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.