Της 

Ασπασίας Ρηγοπούλου* 

Η άμεση ανταπόκριση, χωρίς δεύτερη σκέψη να μπουν στην πρώτη γραμμή της μάχης εθελοντικά δεκάδες νοσηλεύτριες της χώρας μας, δείχνει το μεγαλείο ψυχής που διαθέτουν αλλά και ότι το φιλότιμο δίνει πνοή στην ελληνική ψυχή.  Άλλωστε το φιλότιμο είναι αυτό που έσωσε τη χώρα μας σε όλες τις κρίσιμες καταστάσεις που βίωσε. Αυτό το φιλότιμο οφείλουμε να το τονίσουμε ακόμα περισσότερο σήμερα που γύρω μας όλα καταρρέουν. 

Οι νοσηλεύτριες που μόλις άκουσαν τις εκκλήσεις για βοήθεια στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης ανταποκρίθηκαν χωρίς να το σκεφτούν μας δείχνουν τι έχει ανάγκη ο τόπος μας αυτή τη στιγμή. Αυτή η μάχη μας θέλει όλους στην ίδια πλευρά χωρίς αντιθέσεις, διαξιφισμούς και μουρμούρες. Μας θέλει σε ένα κοινό μέτωπο προσφοράς και αυτοθυσίας. Διότι οι νοσηλεύτριες που μετακι νήθηκαν στη Βόρεια Ελλάδα έχουν βαθειά μέσα τους το αίσθημα της αυτοθυσίας. Γνωρίζουν τους κινδύνους και ανθρωπίνως έχουν και φόβο. Αλλά δεν επιτρέπουν στις προσωπικές τους φοβίες να  υπερισχύσουν του υψηλού αισθήματος του καθήκοντος που διαθέτουν και φυσικά της εσωτερικής ανάγκης για προσφορά στον πάσχοντα συνάνθρ4ωπο. 

Αυτό έμαθαν να κάνουν. Να σκύβουν στο προσκεφάλι του ασθενή και να του δίνουν ζωή. Αυτό κάνουν καθημερινά στα νοσοκομεία και σε όποιες άλλες δομές υγείας εργάζονται. Αυτό αισθάνθηκαν την ανάγκη να κάνουν και τώρα ανταποκρινόμενες στο κάλεσμα εθελοντών  για το δύσκολο μέτωπο της πανδημίας που εξελίσσεται στη Θεσσαλονίκη.   

Αυτό πρέπει να λειτουργήσει ως παράδειγμα προς όλους μας και να μας θυμίσει το πραγματικό νόημα της ζωής αλλά και το μεγαλείο της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης και πατριωτισμού. Η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη σε αυτό το μέτωπο κι όποιος σπεύδει να την καλύψει είναι ένας σύγχρονος ήρωας. Ένας σύγχρονος πολεμιστής που κερδίζει τον σεβασμό μας, την εκτίμησή μας και το χειροκρότημά μας τα οποία δυστυχώς πολύ σύντομα σταματήσαμε να εκδηλώνουμε και να εκφράζουμε προς όλο τον υγειονομικό κόσμο.  

Όχι ότι οι ίδιοι το έχουν ανάγκη. Με το ίδιο σθένος, πάθος και συνέπεια συνεχίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον πάσχοντα. Εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε ανάγκη να ενωθούμε γύρω από αυτούς και με το χειροκρότημά μας να σκορπίσουμε αισιοδοξία και δύναμη. Έχουμε μπροστά μας μία δύσκολη διαδρομή κι έναν Γολγοθά και η απώλεια της ελπίδας δεν θα μας βοηθήσει να τα καταφέρουμε. Το φωτεινό παράδειγμα του νοσηλευτικού προσωπικού της χώρας μας αλλά και του ιατρικού, των τραυματιοφορέων και του άλλου βοηθητικού προσωπικού ας φωτίσει τις προσωπικές επιλογές του καθενός μας ώστε να βγούμε όρθιοι από αυτή τη δοκιμασία.     

* Η Ασπασία Ρηγοπούλου είναι γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας και δρ. της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.