Η απόφαση του δικαστηρίου με την οποία καταδικάστηκε η Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση αποτελεί ένα ιστορικό ορόσημο και αφορμή για ενδοσκόπηση και αναστοχασμό περί των αιτιών και των συνθηκών που επέτρεψαν την επώαση του φιδιού στην Ελλάδα καθώς και των ευθυνών των ψηφοφόρων, που παρασύρθηκαν από τον μισαλλόδοξο λόγο και τις πράξεις βίας της «σποράς των ηττημένων του 1945»!

Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής όμως δεν πρέπει να περιοριστεί στο παρόν χρονικό πλαίσιο της δικαστικής απόφασης, αλλά οφείλει να λάβει μόνιμα χαρακτηριστικά εγρήγορσης απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια νεκρανάστασης του εγκληματικού προσώπου του ναζισμού και φασισμού, με διαφορετικό μανδύα και προσωπείο.

Ως προς τις ευθύνες γιγάντωσης της Χρυσής Αυγής, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν κατά σειρά:

Πρώτον, το πολιτικό κατεστημένο της χώρας και η παρασιτική οικονομική ολιγαρχία της παρακμής, που οδήγησαν την Ελλάδα στην χρεοκοπία και στην μνημονιακή «δαμόκλειο σπάθη» και την κοινωνία στην απόγνωση.

Δεύτερον, οι κατασταλτικοί θεσμοί (Αστυνομία, Δικαιοσύνη κ.λπ.), που επέδειξαν τεράστια ανοχή στην πρώτη φάση μέχρι την δολοφονία του Π. Φύσσα, απέναντι στην συνεχή βία της «Χρυσής Αυγής» (λεκτική και φυσική), η οποία συνιστούσε αντικειμενικά παραβατική ποινική εγκληματική δράση.

Τρίτον, ο πολωτικός και διχαστικός πολιτικός λόγος του πολιτικού προσωπικού εξουσίας κατά την περίοδο της μνημονιακής λαίλαπας. Ετσι, από την μια πλευρά είχαμε, την τότε τρικομματική κυβέρνηση υπό τον Α. Σαμαρά να διατυμπανίζει την ανιστόρητη και επικίνδυνη «θεωρία των δύο άκρων», εξισώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ με το νεοναζιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής», με αποτέλεσμα τη νομιμοποίηση της τελευταίας στην κοινωνική «θάλασσα» των ανέργων, των νεόπτωχων και των απελπισμένων Ελλήνων, που είχαν «σαρωθεί» από τις νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές. Από την άλλη πλευρά, κυριαρχούσε ο ισοπεδωτικός και φασίζων λόγος των «φερτών» υλικών του αντιμνημονιακού μετώπου (ΑΝΕΛ κλπ), που χαρακτήριζαν συλλήβδην τους πολιτικούς αντιπάλους τους ως γερμανοτσολιάδες, παρέχοντας έτσι τη δυνατότητα στη Χρυσή Αυγή να εμφανίζεται ως γνήσιο αντισυστημικό και αντιμνημονιακό κόμμα.

Τέταρτον, η υποστήριξη από πολλά ΜΜΕ, που εμφάνιζαν τους χρυσαυγίτες ως ιδεολόγους και παρεξηγημένους και σε κάθε περίπτωση αποδεκτούς ως πολιτική συνιστώσα, ιδιαίτερα ως προς το υπαρκτό μεταναστευτικό πρόβλημα, εξαιτίας της ελλείψεως σοβαρής μεταναστευτικής πολιτικής από τα κόμματα εξουσίας.

Πέμπτον, η δημοσιοποιηθείσα και ποτέ διαψευσθείσα αποκάλυψη, ότι στη πρώτη φάση χρηματοδοτήθηκε η ΧΑ από εφοπλιστικούς κύκλους του Λονδίνου και άλλους αφανείς παίκτες της ελληνικής παρασιτικής ολιγαρχίας. Από τη χρηματοδότηση αυτή, προέκυψαν τα λαϊκά συσσίτια με τα οποία η ΧΑ εμφάνιζε υποκριτικά κοινωνικό πρόσωπο στις δύσκολες μνημονιακές εποχές της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα.

Πέραν όμως της παράθεσης των ανωτέρων αιτίων, που είναι οι βασικότερες, αλλά όχι οι μόνες, κρίσιμο στοιχείο αποτελεί η παράθεση βασικών συμπερασμάτων για το ναζιστικό και φασιστικό φαινόμενο.

Πρώτον, ο ναζισμός χρησιμοποιείται ως το μακρύ χέρι του κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης. Το υπουργείο Προστασίας του πολίτη οφείλει άμεσα να προχωρήσει στον ξερίζωμα όλων των ακροδεξιών θυλάκων, που φλέρταραν ανοιχτά με τη Χρυσή Αυγή.

Δεύτερον, η βασική αιτία της επώασης του νεοφασισμού στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, είναι η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική λιτότητας και η δραματική επίθεση και κατεδάφιση των θεσμών του κράτους πρόνοιας. Μια πολιτική που έχει ως σημείο αναφοράς την εξυπηρέτηση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και η οποία δημιουργεί κοινωνικά ερείπια. Δίπλα στα αποτελέσματα αυτής της μονεταριστικής πολιτικής, παραμονεύει ο νεοφασισμός.

* Ο Γεώργιος Παπασίμος είναι δικηγόρος, πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και του ΔΗΚΚΙ, ιδρυτικό μέλος της Κίνησης Ιδεών και Δράσης «ΠΡΑΤΤΩ» και τώρα συμμετέχει στη συλλογικότητα «Πρωτοβουλία 14ης Μάη».