Λίγες μέρες πριν την παρουσίαση του βιβλίου του, Ο Άγγελος που έχασε τον δρόμο για τον Παράδεισο, στην Πάτρα, ο Ντίνος Γιώτης μιλά στο achaianews.gr και την Κατερίνα Σαμψώνα.
Δεκέμβριος του 2008, Φεβρουάριος του 2012. Μια περίοδος που υπήρξε ανατρεπτική και αναθεωρητική σε πολλά επίπεδα. Γιατί αποφασίσατε να τοποθετήσετε τον ήρωά σας σε εκείνα τα χρόνια;
Δεν είναι τυχαία η περίοδος. Από την εξέγερση των νέων του Δεκεμβρίου 2008 στις διαδηλώσεις του Φεβρουαρίου 2012 μεσολαβεί η εγκαθίδρυση της επίσημης εποπτείας των μνημονίων και ακολουθεί η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και περιουσιακών στοιχείων της χώρας στους δανειστές. Ο Άγγελος, μέσα σε αυτό το πλαίσιο που κατασκευάζεται, βλέπει τα δικά του όνειρα και τα όνειρά της γενιάς του να σβήνουν. Και εξεγείρεται.
Πως είναι για έναν συγγραφέα να αναβιώνει μια περίοδο που χρονικά δεν απέχει από τη στιγμή της συγγραφικής αποτύπωσης;
Συναισθηματικά έντονη και βασανιστική, θα έλεγα. Ωστόσο, δεν υπάρχει κανόνας που να ορίζει την κατάλληλη χρονική απόσταση της συγγραφής από τα γεγονότα. Κάλλιστα μπορεί ένα βιβλίο να γραφτεί τόσο «εν θερμώ», όσο και αποστασιοποιημένα στο χρόνο. Ο «Άγγελος» απέχει από τα γεγονότα τόσο που και η μνήμη να μην έχει σβηστεί και η κρίση να μην έχει αμβλυνθεί.
Πως θα περιγράφατε τον ήρωά σας, τον Άγγελο;
Αθώο του αίματος
Πως θα χαρακτηρίζατε τα χρόνια που ακολούθησαν τον Φεβρουάριο του 2012;
Χρόνια της ελπίδας, της διάψευσης, της παραίτησης, όχι κατ΄ανάγκη με αυτήν τη σειρά. Δυστυχώς διανύουμε -και κανένας δεν ξέρει για πόσο ακόμα - μια ιστορική περίοδο με τα μαύρα σύννεφα να πυκνώνουν πάνω από τη χώρα μας και την Ευρώπη, ενώ ταυτόχρονα το διαχρονικό πρόταγμα της κοινωνικής και πολιτικής απελευθέρωσης του ανθρώπου παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο.
Θεωρείτε ότι οι συγγραφείς έχουν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων;
Υπονοείτε, εάν έχουν πάρει θέση σε σχέση με την χειμαζόμενη κοινωνία; Τις απαντήσεις τους ως συλλογικότητες, μπορείτε να τις αναζητήσετε. Ατομικά τώρα, υπάρχουν συγγραφείς που βρίσκονται σε συνάφεια με την κοινωνία και συγγραφείς κλεισμένοι στο αυτιστικό τους σύμπαν. Πάντως γενικώς δεν συμφωνώ με την άποψη ότι ένας συγγραφέας μιλάει μόνο με το έργο του. Ωστόσο θεωρώ ότι κάποιος, εκτός κατεστημένων διαύλων, όσο κι αν φωνάξει, δύσκολα θα ακουστεί.
Ποια είναι τα πρώτα βιβλία που σας έρχονται στο μυαλό;
Λογικά, από τα αγαπημένα: Εκατό Χρόνια Μοναξιάς, Ο Ξένος, Ο άρχοντας των μυγών, Στο δρόμο, διηγήματα του Παπαδιαμάντη, ποιήματα του Ελύτη.
Τι εύχεστε για τα χρόνια που θα ακολουθήσουν;
Σε έναν κόσμο άδικο, κυνικό και παράλογο, δεν είναι θέμα ευχών αλλά δράσης. Οπότε, να αναζητήσουμε και να βρούμε την απάντηση σε ένα σύνθημα από την εξέγερση του 2008 : «Ο Δεκέμβρης δεν ήταν απάντηση, ήταν ερώτηση…»
Ο Πανηπειρωτικός σύλλογος Πατρών και οι εκδόσεις Ψυχογιός , παρουσιάζουν το βιβλίο του Ντίνου Γιώτη την 1η Απριλίου και ώρα 19:30, στον Πανηπειρωτικό σύλλογο Πατρών.Το βιβλίο του Ντίνου Γιώτη, Ο Άγγελος που έχασε τον δρόμο για τον Παράδεισο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός
