Δύσκολο να φανταστεί κανείς τους διάσημους σύγχρονους πολιτικούς στη νεότητά τους. Υπήρξαν ωστόσο νέοι και πέρασαν δια πυρός και σιδήρου πριν φθάσουν στα ανώτερα σκαλοπάτια της εξουσίας.
Φρανσουά Ολάντ, υπάλληλος στο Ταχυδρομείο
Ο Ολάντ έβγαλε τα καλύτερα πανεπιστήμια της Γαλλίας, αυτά που οδηγούν κατευθείαν στην κορυφή. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι ο νυν πρόεδρος της Γαλλίας έκανε δουλειές του ποδαριού για να χρηματοδοτήσει τις σπουδές του.
Η πρώτη του δουλειά ήταν σε ένα γραφείο των Ταχυδρομείων, το 1974. Η παρουσία του εκεί συνέπεσε με μια μεγάλη πολιτική κρίση στην τότε κυβέρνηση Σιράκ. Ο αρμόδιος υπουργός Μεταφορών της εποχής είχε δηλώσει ότι «οι ταχυδρόμοι κάνουν μια ηλίθια δουλειά» και κάπως έτσι ξεκίνησε μια από τις μεγαλύτερες απεργίες της Γαλλίας.
Στην πρώτη του αυτή δουλειά έμαθε τα μυστικά των συνδικάτων ο Ολάντ, κατά δήλωσή του.
Νικολά Σαρκοζί, πουλούσε παγωτά
Το 1976 ο Νικολά Σαρκοζί σπουδάζει Νομικά. Για να κερδίσει το χαρτζηλίκι του βρίσκει δουλειά σε έναν παγωτατζή στο προάστιο Νεγί του Παρισιού. Τυχαίο; Λίγα χρόνια αργότερα, στο Νεγί θα ξεκινήσει την πολιτική του καριέρα, αφού εκλέγεται δήμαρχος, σε ηλικία 28 ετών και στη συνέχεια υπουργός και Πρόεδρος της Γαλλίας.
Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι μέσα στο παγωτατζίδικο έκανε τις πρώτες μυστικές συσκέψεις προκειμένου να εκλεγεί πρόεδρος της τοπικής του συντηρητικού κόμματος RPR.
Σίλβιο Μπερλουσκόνι, τραγουδιστής σε πλοίο
Είναι ο πολιτικός με τις χίλιες ζωές. Πριν γίνει επιχειρηματίας ακινήτων, αφεντικό της ομάδας του Μιλάνου, αυτοκράτορας στα μίντια και πρωθυπουργός της Ιταλίας, ο Μπερλουσκόνι έκανε τις πιο απίθανες δουλειές: πωλητές ηλεκτρικών συσκευών, πωλητής μιας μάρκας ηλεκτρικής σκούπας, φωτογράφος γάμων και ...τραγουδιστής σε πλοία.
«Το πλοίο λεγόταν Frederic C. και δεν τραγουδούσα απλά, έκανα ολόκληρο σόου» έχει δηλώσει ο ίδιος στο ιταλικό Μέσο Ragusa News, το 2009. Στο σόου συμμετείχε ο τραγουδιστής Fabrizio de André, ο οποίος διασκέδαζε την 1η θέση τραγουδώντας Quando la morte mi chiamerà. Στα παρακάτω πατώματα, ένας πιανίστας με πολλά μαλλιά τραγουδούσε για τους υπόλοιπους το «più di prima ti amerò» Ηταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Το αστείο είναι ο Μπερλουσκόνι είχε το τραγούδι και το σόου στο αίμα του γιατί το 2011, μόλις είχε εκδιωχθεί από την πρωθυπουργία, έβγαλε δίσκο με ερωτικά τραγούδια, το Il vero amore, ο οποίος δεν είχε επιτυχία.
Ανγκελα Μέρκελ, φυσικός
Ονειρευόταν να κάνει καλλιτεχνικό πατινάζ ή καθηγήτρια ρωσικών. Κόρη προτεστάντη πάστορα, στην πρώην Ανατολική Γερμανία, δεν μπόρεσε να γίνει καθηγήτρια και ακολούθησε σπουδές Φυσικής στο πανεπιστήμιο Καρλ Μαρξ της Λειψίας. Μόλις τελείωσε έφυγε για το Βερολίνο, όπου έγινε βοηθός στο Ινστιτούτο Φυσικής και Χημείας της Ακαδημίας Επιστημών του Ανατολικού Βερολίνου.
Η Μέρκελ έκανε το ντοκτορά της το 1986 με βαθμό «πολύ καλά».
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν υπήρξε επαγγελματίας πράκτορας. Ορισμένοι λένε μάλιστα ότι αυτή η δουλειά ήταν πλασμένη για εκείνον. Μπήκε στην KGB όπως μπαίνει κανείς σε μοναστήρι, το 1975 και φαίνεται ότι μεγαλούργησε γιατί εξελίχθηκε πολύ γρήγορα. Κανείς δεν γνωρίζει φυσικά τις ακριβείς δραστηριότητές του στις μυστικές υπηρεσίες.
Το 1989 παντρεύτηκε την Λουντμίλλα Χρέμπνεβνα, κυρίως γιατί ένας πράκτορας δεν μπορούσε να μένει ανύπαντρος, γινόταν πολύ ευαίσθητος σε ανταγωνιστές. Η Λουντμίλα, από την οποία χώρισε πρόσφατα, με μια ανακοίνωση τύπου, ήταν τρίγλωσση, αεροσυνοδός της Aeroflot και την γνώρισε στο θέατρο. Οι δύο κόρες του Πούτιν γεννήθηκαν στη Γερμανία.
Εκρυψε επί 18 μήνες το επάγγελμα του από τη γυναίκα του και της έλεγε ότι είναι στην αστυνομία. Στη συνέχεια, ωστόσο, ποτέ δεν απέκρυψε ότι δούλεψε στην KGB, στα ανώτερα αξιώματα.
Λούλα, πωλητής φυστικιών
Ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας προέρχεται από μια οικογένεια 8 παιδιών και μεγάλωσε στην απόλυτη φτώχεια. Η μητέρα και ο πατέρας του ήταν αναλφάβητοι. Ο πατέρας εγκατέλειψε την οικογένειά του και η μητέρα εγκαταστάθηκε σε μια παραγκούπολη με τα παιδιά της.
Ο νεαρός Λουίζ ανακάλυψε την εργασία σε ηλικία 7 ετών. Μικροπωλητής κυρίως, πουλούσε φυστίκια, πορτοκάλια και τσιγάρα. Σε ηλικία 12 ετών μπαίνει ως υπάλληλος σε ένα βαφείο. Στα 20 χρόνια του γίνεται μεταλλουργός και εκεί χτίζει τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Στα 21 του μπαίνει στο συνδικάτο των μεταλλουργών και γίνεται πρόεδρος το 1975. Είναι η αρχή μιας πολιτικής ανόδου που γνώρισε το απόγειό της όταν έγινε πρόεδρος της χώρας.
